вы́церты, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад выцерці.
2. у знач. прым. Паношаны, зношаны. Замест латанага, зашмуленага і выцертага кажушка носіць.. [дзед Талаш] мундзір ваеннага пакрою. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)