Verbum

анлайнавы слоўнік

пу́ста,

1. Прысл. да пусты.

2. безас. у знач. вык. Нічога няма, нічым не запоўнена. І вось пры частаванні зусім нечакана цукерак на ўсіх не хапіла, якраз не хапіла самому Сашку. Апошняму ён даў Толю, а потым, калі яшчэ раз усадзіў руку ў кішэню зрэбных портачак — там было пуста. Брыль. Хоць амаль што пуста ў чамадане, Лепш дарогі, чым дадому. Макаль. // Нікога няма, бязлюдна. Па вуліцы было пуста і бязлюдна. Кулакоўскі. Пуста і холадна цяпер там [на полі], вербы атрасаюць апошняе лісце, сцюдзёны вецер вее ад ракі. Чарнышэвіч.

3. безас. у знач. вык. Пра пачуццё адзіноты або душэўнай пустаты. Туравец устаў, адчуваючы, што ў грудзях стала адразу пуста. Мележ.

•••

Каб табе (яму, ёй, вам, ім) пуста было гл. быць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калаці́цца несов.

1. дрожа́ть, трясти́сь; содрога́ться;

сце́ны кало́цяцца ад вы́бухаў — сте́ны дрожа́т (содрога́ются) от взры́вов;

к. ад стра́ху (ра́дасці) — дрожа́ть от стра́ха (ра́дости);

лі́сце кало́ціцца — ли́стья дрожа́т;

2. (за што) перен. дрожа́ть (над чем);

к. за ко́жную капе́йку — дрожа́ть над ка́ждой копе́йкой;

3. (о сердце) колоти́ться, би́ться, трепета́ть;

4. ссо́риться, гры́зться;

5. страд. трясти́сь; окола́чиваться; молоти́ться, обива́ться, выкола́чиваться; см. калаці́ць ^{1, 2, 5}

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

губля́ць несов.

1. в разн. знач. теря́ть; (листья, перья и т.п. — ещё) роня́ть;

г. кні́гі — теря́ть кни́ги;

дрэ́вы ~ля́юць лі́сце — дере́вья роня́ют (теря́ют) ли́стья;

г. даро́гу — теря́ть доро́гу;

2. тра́тить;

г. ма́рна час — тра́тить зря вре́мя;

◊ г. з вачэ́й (з во́ка) — теря́ть и́з виду;

няма́ чаго́ г. — не́чего теря́ть;

г. галаву́ — теря́ть го́лову;

г. гле́бу пад нага́мі — теря́ть по́чву под нога́ми

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ВАЛЖА́НКА

(Aruncus),

род кветкавых раслін сям. ружавых. Каля 10 відаў. Пашыраны ва ўмераных абласцях Паўн. паўшар’я, пераважна ў горных раёнах. Рэлікты трацічнай тургайскай флоры. На Беларусі ў зах. і цэнтр. раёнах трапляецца валжанка звычайная, або двухдомная (А. vulgaris). Расце ў шыракалістых і хвойна-шыракалістых лясах. Рэдкі знікаючы від, занесены ў Чырв. кнігу Рэспублікі Беларусь. Вырошчваецца ў Цэнтр. бат. садзе АН Беларусі, уведзены ў культуру.

Двухдомныя шматгадовыя травяністыя расліны або кусты з галінастым сцяблом выш. да 2 м і тоўстым дравяністым карэнішчам. Лісце двойчы-, тройчыперыстае, пілавата-зубчастае, на доўгіх чаранках. Кветкі дробныя, белыя або крэмавыя, у коласападобных гронках, сабраных у буйную раскідзістую мяцёлку. Плод — шматлістоўка. Дэкар., лек. і меданосныя расліны.

т. 3, с. 480