nastawiać

незак.

1. заводзіць, уключаць; пераводзіць;

2. ставіць (на пліту; на агонь);

3. ставіць; рэгуляваць; наводзіць;

nastawiać odbiornik — настройваць радыёпрыёмнік;

nastawiać ostrość — наводзіць рэзкасць;

nastawiać uszu — прыслухоўвацца;

4. мед. упраўляць;

гл. nastawić

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

fan

I [fæn]

1.

n.

1) ве́ер -а m.

2) вэнтыля́тар -а m. (у пако́і)

3) ве́ялка f. (для збо́жжа)

2.

v.t.

1) абма́хваць ве́ерам

2) разьдзьму́хваць (аго́нь)

3) ве́яць (збо́жжа)

II [fæn]

n. informal

1) энтузія́ст -а m., энтузія́стка f.; фана́т -а m.

2) Sport заўзя́тар -а m., заўзя́тарка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

труба́ ж., в разн. знач. труба́;

водаправо́дная т. — водопрово́дная труба́;

ігра́ць на ~бе́ — игра́ть на трубе́;

○ фало́піева т. — анат. фалло́пиева труба́;

◊ іерыхо́нская т. — иерихо́нская труба́;

вы́лецець у ~бу́ — вы́лететь в трубу́;

хвост ~бо́й — хвост трубо́й;

прайсці́ аго́нь, ваду́ і ме́дныя ~бы — пройти́ ого́нь, во́ду и ме́дные тру́бы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Öl

n -(e)s, -e

1) але́й

in ~ bácken* — смажы́ць на але́і

in ~ málen — піса́ць, малява́ць але́йнымі фа́рбамі

2) на́фта

◊ ~ ins Féuer gíeßen* [schütten] — падліва́ць смалы́ [ма́сла, але́ю] у аго́нь

~ in die Wúnden gíeßen* — аблягча́ць паку́ты, выле́чваць душэўныя ра́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

разложи́ть​I сов.

1. (положить отдельно одно от другого) раскла́сці, мног. парасклада́ць, параскла́дваць;

2. (расправив, положить) (разостлать) раскла́сці, разасла́ць;

3. (распределить) раскла́сці, мног. парасклада́ць, параскла́дваць;

разложи́ть де́ньги по счета́м раскла́сці (парасклада́ць, параскла́дваць) гро́шы па раху́нках;

4. (зажечь) раскла́сці, мног. парасклада́ць, параскла́дваць;

разложи́ть костёр раскла́сці аго́нь (во́гнішча); см. раскла́дывать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

accompany

[əˈkʌmpəni]

v. -nied, -nying

1) суправаджа́ць; далуча́цца; право́дзіць

May we accompany you on your walk? — Ці мо́жам прайсьці́ся з ва́мі? Ці мо́жам далучы́цца да вас на прахо́дку?

to accompany a friend to the airport — праве́сьці сябро́ўку (ся́бра) на лётнішча

Fire is accompanied by heat — Аго́нь суправаджа́ецца гарачынёю

2) Mus. акампаніява́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

паса́дачны

1. с.-г. Pflanz-, Setz-;

паса́дачны матэрыя́л Pflánzgut n -(e)s, Pflánzmaterial n -(e)s;

2. ав Lándungs-, Lánde-;

паса́дачная пляцо́ўка Lándeplatz m -es, -plätze;

паса́дачная ху́ткасць Lándegeschwindigkeit f -, -en;

паса́дачная паласа́ Lándebahn f -, -n;

паса́дачны аго́нь Lándungsfeuer n -s, -, Lándelicht n -(e)s, -er;

паса́дачная ступе́нь (ракеты) касм Lándestufe f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

раздзіма́ць

1. (рассеяць) áusseinander blásen* vt, verwéhen vt;

2. (агонь) entwáchen vt, ánfachen vt;

3. (надуць) áufblasen* vt;

4. безас:

у яго́ разду́ла твар sein Gesícht ist geschwóllen [gedúnsen];

у яго́ разду́ла жыво́т sein Bauch ist áufgebläht;

5. (перабольшваць) áufbauschen vt, übertréiben* vt; schüren vt (стварыць шуміху);

раздзіма́ць вае́нную істэры́ю die Kríegshysterie schüren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

пстры́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Даваць пстрычку (пстрычкі) каму‑н., па чым‑н. У нядзелю .. [Піліп Чаравака] прыкінуўся хворым, ляжаў у спальні і пстрыкаў па кончыку тэрмометра.., «наганяў» тэмпературу. Нядзведскі. // Шчоўкаць, ляскаць (пальцамі). Пісар весела пазіраў на стол, часамі ўсміхаўся сам сабе, глянуўшы ў люстэрка, і пстрыкаў пальцамі каля самага вуха. Колас. Былі моманты, што Паддубны, здавалася, і не чуў, што гаворыць Апанас, падыходзіў да калыскі і бавіўся з дзіцём, — пстрыкаў пальцамі яму перад носікам. Пестрак.

2. Рабіць, утвараць кароткі, рэзкі гук (пра работу некаторых механізмаў). [Бухман] сядзеў і пстрыкаў запальнічкай: агеньчык то загараўся, то патухаў. С. Александровіч. За пераборкай, дзе працавалі майстры, мірна пстрыкалі начнічкі. Корбан.

3. Хутка і лёгка рухацца, пырхаць. Дробныя птушкі пстрыкалі навокал, грыбны водар цёк з зямлі, верасы цвілі скрозь над імхамі. Чорны. Пэўна, там на кожным дрэве птушынае гняздо, і пстрыкаюць з галіны на галіну вавёркі... Марціновіч.

4. Раптоўна ўспыхваць, пыхкаць, сыпаць іскрамі (пра агонь). [Вашыновіч:] — Падкруці, Юлік, агонь у лямпе, вельмі нешта пстрыкаць пачаў. Чорны.

5. перан. Разм. Злавацца, фыркаць, выказваць незадавальненне чым‑н. [Васіліса:] Чуеш, як .. [Наташа] пстрыкае? А чаго, каб хто спытаў? Не бачыла ты гора, мая ты дачушка. Гурскі. — Ты не пстрыкай тут, хлопец, — паглядзеў на Ваську і сур’ёзна гаворыць Коля Ламака. — На пенсію захацеў у такія гады!.. Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

касцёр, ‑стра, м.

1. Агонь, распалены з кучы галля, дроў або ламачча; вогнішча. Раскласці касцёр. Партызанскія кастры. □ Нацягалі сухіх шыпулек, ламачча, і скора ўспыхнуў вялізны касцёр. Чарнышэвіч. Садзяцца хлопцы ў шчыльны круг Каля рыбацкага кастра. Смагаровіч.

2. Складзеныя ў пэўным парадку дровы або іншы лясны матэрыял. Дровы складзены ў касцёр, Косцік вешае пілу ў падпаветцы на цвік. Васілевіч. // Абл. Стос, горка. Паміж двух лаў пад абразамі Туліўся стол з двума кастрамі Аладак грэцкіх, як пампушак. Колас.

3. Мацаванне са стоек, складзеных гарызантальна адна на адну ў выглядзе трохвугольных або квадратных калон, якія падпіраюць столь горнай распрацоўкі.

•••

Піянерскі касцёр — урачысты сход піянераў каля кастра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)