самастрэ́л

‘салдат, які знарок раніў сябе’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. самастрэ́л самастрэ́лы
Р. самастрэ́ла самастрэ́лаў
Д. самастрэ́лу самастрэ́лам
В. самастрэ́ла самастрэ́лаў
Т. самастрэ́лам самастрэ́ламі
М. самастрэ́ле самастрэ́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

па́дающий

1. прич. які́ (што) па́дае; які́ (што) ва́ліцца; які́ (што) скіда́ецца; які́ (што) ідзе́; які́ (што) до́хне, які́ (што) здыха́е, які́ (што) гі́не; які́ (што) выпада́е; які́ (што) выва́льваецца; які́ (што) кладзе́цца; які́ (што) прыпада́е; які́ (што) спада́е; які́ (што) звіса́е; які́ (што) апада́е; які́ (што) зніжа́ецца, які́ (што) занепада́е, які́ (што) падупада́е, які́ (што) змянша́ецца; см. па́дать;

2. прил. па́даючы, паду́чы;

па́дающие звёзды астр. зні́чкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

алігасапро́б

‘водны арганізм, які жыве пераважна ў чыстых водах: водарасць, кветкавая расліна інш.’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. алігасапро́б алігасапро́бы
Р. алігасапро́ба алігасапро́баў
Д. алігасапро́бу алігасапро́бам
В. алігасапро́б алігасапро́бы
Т. алігасапро́бам алігасапро́бамі
М. алігасапро́бе алігасапро́бах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прататро́ф

‘мікраарганізм, які не патрабуе для свайго развіцця гатовых вітамінаў, амінакіслот і г.д.’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прататро́ф прататро́фы
Р. прататро́фа прататро́фаў
Д. прататро́фу прататро́фам
В. прататро́фа прататро́фаў
Т. прататро́фам прататро́фамі
М. прататро́фе прататро́фах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прататро́ф

‘мікраарганізм, які не патрабуе для свайго развіцця гатовых вітамінаў, амінакіслот і г.д.’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прататро́ф прататро́фы
Р. прататро́фа прататро́фаў
Д. прататро́фу прататро́фам
В. прататро́ф прататро́фы
Т. прататро́фам прататро́фамі
М. прататро́фе прататро́фах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

эле́кт

‘чалавек, якога абралі, але які яшчэ не прыйшоў на якую-небудзь пасаду’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. эле́кт эле́кты
Р. эле́кта эле́ктаў
Д. эле́кту эле́ктам
В. эле́кта эле́ктаў
Т. эле́ктам эле́ктамі
М. эле́кце эле́ктах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

поднима́ющийся

1. прич. які́ (што) падыма́ецца, які́ (што) падніма́ецца; які́ (што) узніма́ецца, які́ (што) уздыма́ецца; які́ (што) устае́; які́ (што) усхо́пліваецца; які́ (што) узвыша́ецца; які́ (што) павыша́ецца; які́ (што) пачына́ецца, які́ (што) усчына́ецца, які́ (што) распачына́ецца; які́ (што) падыхо́дзіць; см. поднима́ться​ 1, 2;

2. прил. (восходящий) узыхо́дны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

определя́ющий

1. прич. які́ (што) вызнача́е, які́ (што) устана́ўлівае; які́ (што) акрэ́слівае; які́ (што) выяўля́е; які́ (што) дае́ азначэ́нне; які́ (што) прызнача́е; які́ (што) абумо́ўлівае; які́ (што) пастанаўля́е; які́ (што) прысу́джвае; які́ (што) ула́джвае; які́ (што) аддае́; см. определя́ть;

2. прил. вызнача́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

алігасапро́б

‘водны арганізм, які жыве пераважна ў чыстых водах: малюск, лічынка, рыба і інш.’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. алігасапро́б алігасапро́бы
Р. алігасапро́ба алігасапро́баў
Д. алігасапро́бу алігасапро́бам
В. алігасапро́ба алігасапро́баў
Т. алігасапро́бам алігасапро́бамі
М. алігасапро́бе алігасапро́бах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

двайні́к

‘чалавек, які мае поўнае або блізкае падабенства з другім чалавекам’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. двайні́к двайнікі́
Р. двайніка́ двайніко́ў
Д. двайніку́ двайніка́м
В. двайніка́ двайніко́ў
Т. двайніко́м двайніка́мі
М. двайніку́ двайніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)