вы́салапіць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак., што.

Разм. Высунуць з рота язык. Толькі зрэдку перабягаў з падворку ў падворак сабака, высалапіўшы язык. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урду́ нескл., ж. (язык) урду́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хі́ндзі нескл., м. (язык) хи́нди

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хіндуста́ні нескл., м. (язык) хиндуста́ни

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эзо́паў: ~пава мо́ва эзо́пов язы́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

востраязы́кі, ‑ая, ‑ае.

Востры на язык; з’едлівы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́салапіць:

вы́салапіць язы́к die Zúnge heráusstrecken;

◊

вы́салапіўшы язы́к разм. mit hängender Zúnge; nach Luft schnáppend

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

белору́сский белару́скі;

белору́сский язы́к белару́ская мо́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́зский ла́зскі;

ла́зский язы́к ла́зская мо́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

катала́нский катала́нскі;

катала́нский язы́к катала́нская мо́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)