recytować

незак. чытаць па-мастацку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Вычыта́ць ’плакаць, галасіць з прыгаворваннем’ (Сцяшк., ДАБМ, 910), вычы́тваць ’тс’ (Сцяц.). Ад чытаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

intone

[ɪnˈtoʊn]

v.t.

1) чыта́ць, рэцытава́ць нарасьпе́ў

2) інтанава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

proof-read

[ˈpru:fri:d]

v.

чыта́ць карэкту́ру; пра́віць, вычы́тваць гра́нкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

папачыта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

Разм. Чытаць доўга, неаднаразова; многа чаго‑н. прачытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

avidity [əˈvɪdəti] n. пра́га, пра́гнасць;

eat with avidity пра́гна е́сці;

read with avidity чыта́ць запо́ем

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Пачыта́й ’амаль’, ’здаецца’ (Нас.). З рус. почитай ’тс’. Семантычнае развіццё прасл. čisti ’меркаваць’: > ’лічыць’: > ’чытаць’ гл. пачот.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дэкламава́ць

(лац. declamare)

1) выразна чытаць мастацкія творы на памяць;

2) перан. гаварыць узнёсла, з пафасам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

moralisíeren

vi чыта́ць мара́ль, маралі- зава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

◎ Карма́г ’абломак нажа’ (Грыг.). Відаць, трэба чытаць карман (гл.). якое ад карнай ’нож з кароткім зламаным лязом’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)