паўпісьме́нны, ‑ая, ‑ае.
Які не ўмее добра пісаць і чытаць; малапісьменны. Паўпісьменны чалавек.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Слібізава́ць ‘чытаць па складах’, ‘вучыцца якому-небудзь рамяству’ (ТСБМ, Нас., Шымк. Собр.), сьлібізава́ць ‘чытаць па складах’ (Байк. і Некр., Варл.), слібізава́ць, слябізава́ць ‘тс’ (Сл. ПЗБ), слі́бізам ‘па складах (чытаць)’ (брасл., Сл. ПЗБ). Кюнэ (Poln., 98) узводзіць беларускае слова да польск. sylabizować, народнае ślabizować, ślebizować ‘тс’, якія да с.-лац. syllabizare < лац. syllaba ‘склад’ (Брукнер, 528). Карскі (Белорусы, 163) мяркуе пра пасрэдніцтва ням. Sillabisieren ‘тс’. Гл. яшчэ Вярэніч, БЛ, 10, 61.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
read between the lines
чыта́ць памі́ж радко́ў
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
карэкту́ра ж., в разн. знач. корректу́ра;
чыта́ць (пра́віць) ~ру — чита́ть (пра́вить) корректу́ру
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дэкламава́ць
(лац. declamare)
1) выразна чытаць мастацкія творы на памяць;
2) перан. гаварыць узнёсла, з пафасам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
настро́й, -ю, м.
1. Унутраны, душэўны стан.
Перадсвяточны н.
Узняты н.
2. мн. -і, -яў. Накіраванасць думак, пачуццяў і пад. ў каго-н.
Нездаровыя настроі.
3. Схільнасць, жаданне рабіць што-н.
Не было настрою чытаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
lautíeren
vt чыта́ць па склада́х
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
recytować
незак. чытаць па-мастацку
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Вычыта́ць ’плакаць, галасіць з прыгаворваннем’ (Сцяшк., ДАБМ, 910), вычы́тваць ’тс’ (Сцяц.). Ад чытаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
intone
[ɪnˈtoʊn]
v.t.
1) чыта́ць, рэцытава́ць нарасьпе́ў
2) інтанава́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)