чи́стый в разн. знач. чы́сты;
чи́стая ко́мната чы́сты пако́й;
на чи́стом во́здухе на чы́стым паве́тры;
чи́стое бельё чы́стая бялі́зна;
чи́стое зо́лото чы́стае зо́лата;
чи́стый спирт чы́сты спірт;
чи́стый го́лос чы́сты го́лас;
чи́стая рабо́та чы́стая рабо́та;
чи́стая со́весть чы́стае сумле́нне;
чи́стая пра́вда чы́стая пра́ўда;
чи́стая при́быль чы́сты прыбы́так;
чи́стый вес чы́стая вага́;
◊
принима́ть за чи́стую моне́ту прыма́ць (лічы́ць) за чы́стую мане́ту;
в чи́стом по́ле у чы́стым по́лі;
от чи́стого се́рдца ад шчы́рага сэ́рца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
unadulterated [ˌʌnəˈdʌltəreɪtɪd] adj.
1. чы́сты; неразме́шаны
2. по́ўны;
unadulterated nonsense по́ўная лухта́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
крышта́льны, -ая, -ае.
1. гл. крышталь.
2. перан. Празрысты, чысты.
Крыштальная вада.
3. перан. Беззаганны, бездакорны (пра лепшыя якасці чалавека, а таксама пра чалавека з такімі якасцямі).
Крыштальнае сумленне.
Крыштальнай душы чалавек.
|| наз. крышта́льнасць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
undiluted
[,ʌndɪˈlu:təd]
adj.
неразьве́дзены, чы́сты
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
несапсава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Спраўны, не пашкоджаны. Несапсаваны гадзіннік.
2. Маральна чысты, здаровы. Несапсаваная натура.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
pure
[pjʊr]
adj.
1) чы́сты
pure hands — чы́стыя ру́кі
2) чы́сты, без прыме́шкі
pure Belarusian — чы́стая белару́ская мо́ва
3) чы́сты, няві́нны, цнатлі́вы
pure mind — няві́нныя ду́мкі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
мы́ты, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад мыць.
2. у знач. прым. Вымыты, чысты. Мытая бульба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стручны́, ‑ая, ‑ое.
З вялікімі струкамі; багаты на струкі. Такі ж удалы гарох! Стручны, белы, чысты. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
непоро́чный
1. (безгрешный) бязгрэ́шны; (невинный) няві́нны; (чистый) чы́сты;
2. (беспорочный) уст. беззага́нны; (безупречны) бездако́рны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прахало́дны, ‑ая, ‑ае.
Умерана халодны, асвяжальны. І вецер б’е ў твар — прахалодны, чысты і духмяны, як віно. Гамолка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)