provisórisch

[-vi-]

1.

a часо́вы

~e Regíerung — часо́вы ўра́д

2.

adv паку́ль, на час

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

предпарла́мент (Вре́менный сове́т Росси́йской респу́блики) полит., ист. прадпарла́мент, -та м. (Часо́вы саве́т Расі́йскай рэспу́блікі).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пала́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Часовае памяшканне з нацягнутай на каркас тканіны, скуры.

Раскінуць палаткі.

2. Лёгкая пабудова з прылаўкам для дробнага гандлю.

Хлебная п.

|| прым. пала́тачны, -ая, -ае і пала́ткавы, -ая, -ае.

Палатачны гарадок (часовы пасёлак з палатак).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

seasonal [ˈsi:zənl] adj. сезо́нны; часо́вы;

seasonal workers сезо́нныя рабо́чыя;

seasonal affective disorder сезо́ннае недамага́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Пераступі́цца ’пераабуцца’ (ваўк., Сцяшк. Сл.). Да ступі́ць, ступа́ць (гл.), параўн. уступі́цца ’ўсунуць ногі ў часовы абутак; абуцца’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

acting​2 [ˈæktɪŋ] adj. часо́вы, часо́ва выко́нваючы абавя́зкі;

the acting manager выко́нваючы абавя́зкі кіраўніка́/ме́неджара

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прадпарла́мент, ‑а, М ‑нце, м.

Гіст. Часовы савет рэспублікі — дарадчы орган пры Часовым урадзе ў Расіі, вылучаны ў верасні 1917 г. з так званай Дэмакратычнай нарады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zastępczy

часовы; заступны;

materiał zastępczy — заменнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

каалі́цыя, ‑і, ж.

1. Часовы палітычны або ваенны саюз дзяржаў для сумесных дзеянняў на міжнароднай арэне. Антыгітлераўская кааліцыя.

2. Пагадненне некалькіх палітычных партый аб утварэнні змешанага (кааліцыйнага) урада.

[Лац. coalitus — аб’яднаны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акупа́цыя

(лац. occupatio)

часовы захоп войскамі якой-н. дзяржавы чужой тэрыторыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)