дзяшо́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Разм. Нізкая цана, невысокая вартасць чаго‑н. Купіць па дзяшоўцы. // Недарагі тавар, дзяшовая рэч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фікс, ‑у, м.

Спец.

1. Устаноўленая цана на тавары.

2. Дакладна ўстаноўленая сума ўзнагароды, аплаты за які‑н. від работы.

[Ад лац. fixus — нерухомы, нязменны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

aptekarski

аптэкарскі;

aptekarski koszt — завышаная цана

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

падпісны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да падпіскі (у 1 знач.). Падпісная цана. Падпісны ліст. // Які распаўсюджваецца па падпісцы. Падпісное выданне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

postage

[ˈpoʊstɪdʒ]

n.

цана́ пашто́вай перасы́лкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прода́жный в разн. знач. прада́жны;

прода́жная цена́ прада́жная цана́;

прода́жное перо́ прада́жнае пяро́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Epr.

= Einzelpreis – рознічная цана

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

агульнадасту́пны, ‑ая, ‑ае.

1. Даступны ўсім для карыстання, куплі і інш. Агульнадаступныя культурна-асветныя ўстановы. Агульнадаступная цана.

2. Зразумелы ўсім. Агульнадаступная музыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нацэ́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. нацаніць. Правесці нацэнку.

2. Сума, на якую павышана цана чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угаво́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Звязаны з угаворам (у 1 знач.). Угаворны тон.

2. Які з’яўляецца вынікам угавору (у 2 знач.). Угаворная цана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)