аскле́лы, ‑ая, ‑ае.

Халодны, застылы, скарчанелы. З дрэў капала халодная раса, і стаялі яны панурыя і асклелыя, маўклівыя і непрывабныя. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ша́бля, -і, мн. -і, -бель і -яў, ж.

Халодная зброя з доўгім выгнутым клінком.

Сячы шаблямі ворага.

Атрад у сто шабель (г.зн. складаецца са ста кавалерыстаў).

|| памянш. ша́белька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.

|| прым. ша́бельны, -ая, -ае.

Шабельныя ножны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́мачыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Разм. Стаць мокрым; змокнуць. Трава была росная, халодная. Паўзучы па ёй, я вымачыўся па самыя вушы. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ша́шка

(кабард. šašcho)

халодная зброя ў выглядзе доўгага, злёгку сагнутага клінка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

засо́лка, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. засольваць — засаліць; засол. Засолка агуркоў. // Спосаб, якасць салення. Моцная засолка. Халодная засолка рыжыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

халадзёнка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Абл. Халодная вада. А дзядзька Хрол, ужо абдаўшы халадзёнкаю сцены лазні, уздае поўнай конаўкаю на венікі. Сіпакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Pállasch

m -(e)s, -e пала́ш (халодная зброя)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

sublime​2 [səˈblaɪm] adj.

1. lit. узвы́шаны, высакаро́дны, узнёслы, ве́лічны

2. fml ганары́сты;

sublime beauty ве́лічная прыгажо́сць;

sublime indifference хало́дная абыя́кавасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ко́рцік, ‑а, м.

Халодная колючая зброя ў форме кароткага кінжала, якую ў СССР носяць адміралы, генералы, афіцэры, мічманы і прапаршчыкі пры парадна-выхадной форме.

[Ад перс. kārd — нож.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэ́брык, ‑а, м.

Памянш. да цэбар; невялікі цэбар. [Васіль] пайшоў у сенцы, зачэрпнуў з кляновага цэбрыка поўную конаўку; вада была халодная — толькі са студні. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)