змалява́цца, ‑люецца; зак.

Зрасходавацца на маляванне. Фарбы змаляваліся. Аловак змаляваўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарбава́рня, ‑і, ж.

У тэкстыльнай вытворчасці — памяшканне, дзе вараць фарбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарбацёрны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для расцірання фарбы. Фарбацёрная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́лер, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Светлавы тон чаго-н.; афарбоўка.

Блакітны к.

Сукенка колеру марской хвалі.

2. У жывапісе: адценне фарбы, густата, ступень яе яркасці.

|| прым. ко́лерны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грым, -у, м.

1. Афармленне твару артыста для пэўнай ролі з дапамогай фарбаў наклеек, накладак.

Іграць без грыму.

2. Спецыяльныя фарбы, накладкі і інш., якія ўжыв. для такога афармлення.

Зняць г.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэ́мпера, -ы, ж.

1. Фарбы, расцёртыя на яечным жаўтку або на сумесі клеявога раствору з алеем.

2. Карціна, выкананая такімі фарбамі і асобымі тэхнічнымі прыёмамі.

|| прым. тэ́мперны, -ая, -ае.

Т. жывапіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ту́шавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тушы ​2. Тушавыя фарбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарбава́рны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Звязаны з прыгатаваннем фарбы для афарбоўкі тканіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

flecked

[flekt]

adj.

усе́яны пля́мкамі (фа́рбы, сьвятла́), сьпярэ́шчаны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

жу́хлы matt, trübe (пра фарбы); welk (пра траву)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)