суразме́раць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Зрабіць суразмерным, устанавіць адпаведнасць з чым-н.

С. свае выдаткі з прыбыткам.

|| незак. суразме́рваць, -аю, -аеш, -ае і суразмяра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расча́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Устанавіць і ўтрымаць у пэўным становішчы пры дапамозе расчалак (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

савецізі́раваць, ‑зірую, ‑зіруеш, ‑зіруе; зак. і незак., каго-што.

Устанавіць (устанаўліваць) дзе‑н. савецкую ўладу, зрабіць (рабіць) савецкім.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

устанаўле́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. устанаўліваць — устанавіць.

2. Тое, што ўстаноўлена; закон. Палітычныя ўстанаўленні грамадства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

устана́ўліваць несов., в разн. знач. устана́вливать; (выяснять — ещё) определя́ть; (заводить порядок — ещё) учрежда́ть; см. устанаві́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нармірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Увесці (уводзіць), устанавіць (устанаўліваць) нормы. Нарміраваць рабочы дзень. Нарміраваць заработную плату.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лімітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., каго-што.

Устанавіць (устанаўляць) ліміт, крайнюю норму чаго‑н. Лімітаваць фінансавыя расходы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рацыяні́раваць, -рую, -руеш, -руе: -руй; -раваны; зак. і незак., што (спец.).

Увесці (уводзіць), устанавіць (устанаўліваць) пэўны рацыён з мэтай арганізацыі правільнай сістэмы харчавання людзей ці кармлення жывёлы.

|| наз. рацыяні́раванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

áufbahren

vt устанаві́ць (труну) для ўрачы́стага развіта́ння

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

канстытуі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Кніжн. Устанавіць (устанаўліваць), вызначыць (вызначаць) склад, змест чаго‑н. Канстытуіраваць прэзідыум канферэнцыі.

[Ад лац. constituere — устанаўліваць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)