зада́ть сов., в разн. знач. зада́ць, даць;
зада́ть уро́к зада́ць (даць) уро́к;
зада́ть ко́рму зада́ць (даць) ко́рму;
зада́ть хлопо́т разг. зада́ць (даць) кло́пату;
зада́ть бал зада́ць (даць) баль;
я тебе́ зада́м разг. я табе́ дам;
◊
зада́ть тон зада́ць тон;
зада́ть жа́ру даць ды́хту;
зада́ть пе́рцу даць пе́рцу;
зада́ть лататы́ (стрекача́, тя́гу) зада́ць дра́ла;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
про́бны в разн. знач. про́бный;
п. ўрок — про́бный уро́к;
~ная сталь — про́бная сталь;
◊ п. ка́мень — про́бный ка́мень;
п. шар — про́бный шар
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Заня́так ’справа; урок’. Ад дзеяслова *za(n)ę‑ti утварыўся дзеепрыемнік *zanęt‑, да якога далучаны суфікс ‑ъk‑ъ, у той час як рус., укр. формы занятие (‑я), заняття утвораны з суф. *‑ij‑e, як і ў польск. (без ‑n‑, што ўстаўлялася пад уплывам прэфіксаў *sъn‑, *kъn‑) zajęcie ’тс’. Аснова *za(n)‑ę‑ ўключае корань *ę‑//*im‑//*em‑; гл. узяць, ёмкі і інш.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
greka
ж.
1. (старажытна)грэчаская мова і літаратура;
2. школьн. урок (старажытна)грэчаскай мовы і літаратуры
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Няўро́кам: nie uròkam albo nie ŭròkam kàżuczy (Пятк. 2), не урокам сказаць (Нас.), няўрокам сказана (полац., Нар. лекс.) — гаворыцца, калі што-небудзь хваляць; сюды ж таксама няўрошны: каб короўки моло́шны, а тиляти няўрошны (Рам.) — якога цяжка ўракці; параўн. славац. neúrekom ’каб не зракці’, neúročny ’прыгожы, здаровы, добра выглядаючы’, укр. невро́чливий, неврі́кливий ’які не хварэе ад урокаў’, рус. неуро́чливый ’тс’. Да урок, урокі (гл.); паводле Махэка₂ (397), існавала вера, што дрэнныя людзі, калдуны, маглі нашкодзіць, хвалячы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
class1 [klɑ:s] n.
1. клас, род, разра́д, катэго́рыя
2. (грамадскі) клас;
the middle class сярэ́дні слой грама́дства;
the upper class арыстакра́тыя;
the working class працо́ўныя
3. клас (у школе);
top of the class пе́ршы ву́чань (у класе)
4. уро́к; pl. classes заня́ткі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
piano1 [piˈænəʊ] n. (pl. -os) піяні́на;
a grand piano рая́ль;
a piano lesson уро́к ігры́ на піяні́на;
play a tune on the piano ігра́ць мело́дыю на піяні́на;
He composed several short pieces for (the) piano. Ён стварыў некалькі кароткіх п’ес для фартэпіяна.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ве́даць, -аю, -аеш, -ае; незак.
1. пра каго-што, аб кім-чым і без дап. Мець звесткі пра каго-, што-н.
В. жыццё вёскі.
2. каго-што. Валодаць пэўнымі ведамі, мець пра каго-, што-н. паняцце, уяўленне.
В. урок.
В. сваю справу.
В. англійскую мову.
3. каго (што). Быць знаёмым з кім-н.
Я гэтага чалавека не ведаю.
4. што. Адчуваць, перажываць.
Не в. спакою.
5. што. Захоўваць, лічыцца з чым-н.
В. меру (трымаць сябе ў пэўных рамках). В. сваё месца (весці сябе адпаведна свайму становішчу).
6. чым. Кіраваць, распараджацца.
В. трэстам.
В. перапіскай.
◊
Хто яго ведае (разм.) — невядома, ніхто не ведае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
вы́вучыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.
1. Навучыць каго‑н., даць адукацыю; абучыць. Вывучыць сына цяслярскаму рамяству. □ Каб вывучыць усіх дзяцей, працавалі і бацька, і маці. Шыцік.
2. Вучачы, засвоіць, запомніць; развучыць. Вывучыць замежную мову. Вывучыць урок. Вывучыць песню.
3. Даследаваць што‑н. Вывучыць прычыны засухі. Вывучыць старажытную архітэктуру.
4. Уважліва наглядаючы за кім‑, чым‑н., добра спазнаць, зразумець, пазнаёміцца. Вывучыць характар сябра. □ Лясніцкі ішоў і лаяў сябе за тое, што не пазнаёміўся блізка, не вывучыў як належыць гэтага камандзіра. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
nauczka
nauczk|a
ж. урок; навука;
dać komu ~ę — правучыць каго;
będziesz miał ~ę! — так табе і трэба!; будзеш іншым разам ведаць!
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)