скурнік назоўнік | мужчынскі род

  1. Той, хто займаецца вырабам скур.

  2. Урач па хваробах скуры (размоўнае).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

лекар назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Тое, што і урач.

|| жаночы род: лекарка.

|| прыметнік: лекарскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

акуліст назоўнік | мужчынскі род

Урач, спецыяліст па хваробах вачэй.

|| жаночы род: акулістка.

|| прыметнік: акулісцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

ардынатар назоўнік | мужчынскі род

Урач, які лечыць у бальніцы, клініцы і пад.

|| прыметнік: ардынатарскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

алапа́т, -а, М -па́це, мн. -ы, -аў, м.

Урач, які лечыць метадамі алапатыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

лёгачнік назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

  1. Урач — спецыяліст па лёгачных хваробах.

  2. Лёгачны хворы.

|| жаночы род: лёгачніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

медык назоўнік | мужчынскі род

Урач, а таксама студэнт вышэйшай медыцынскай навучальнай установы.

|| жаночы род: медычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

аслухаць дзеяслоў | закончанае трыванне

Тое, што і абслухаць.

  • Урач уважліва аслухаў хворага.

|| незакончанае трыванне: аслухваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

акушэр, ‑а, м.

Урач, спецыяліст па акушэрству.

[Фр. accoucheur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анколаг, ‑а, м.

Урач — спецыяліст па анкалогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)