internist [ɪnˈtɜ:nɪst] n. AmE ура́ч па ўну́траных хваро́бах, тэрапе́ўт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

венеро́лаг, ‑а, м.

Урач, спецыяліст па венерычных хваробах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аданто́лаг, ‑а, м.

Урач — спецыяліст у галіне аданталогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кардыёлаг, ‑а, м.

Урач, які лечыць сардэчныя хваробы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

траўмато́лаг, ‑а, м.

Урач, спецыяліст у галіне траўматалогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уро́лаг, ‑а, м.

Урач, спецыяліст у галіне ўралогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хіру́рг, ‑а, м.

Урач, спецыяліст у галіне хірургіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эндакрыно́лаг, ‑а, м.

Урач, спецыяліст у галіне эндакрыналогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпідэміёлаг, ‑а, м.

Урач, спецыяліст па эпідэмічных хваробах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Ле́каж ’урач’ (даўгаўп., Сл. паўн.-зах.) запазычана з польск. lekarz ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)