аслу́хаць, -аю, -аеш, -ае; зак., каго-што.

Тое, што і абслухаць.

Урач уважліва аслухаў хворага.

|| незак. аслу́хваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

general practitioner [ˌdʒenrəlprækˈtɪʃənə] n. участко́вы ўрач, ура́ч шыро́кага про́філю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

internist [ɪnˈtɜ:nɪst] n. AmE ура́ч па ўну́траных хваро́бах, тэрапе́ўт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кардыёлаг, ‑а, м.

Урач, які лечыць сардэчныя хваробы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аданто́лаг, ‑а, м.

Урач — спецыяліст у галіне аданталогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

венеро́лаг, ‑а, м.

Урач, спецыяліст па венерычных хваробах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

траўмато́лаг, ‑а, м.

Урач, спецыяліст у галіне траўматалогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уро́лаг, ‑а, м.

Урач, спецыяліст у галіне ўралогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хіру́рг, ‑а, м.

Урач, спецыяліст у галіне хірургіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эндакрыно́лаг, ‑а, м.

Урач, спецыяліст у галіне эндакрыналогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)