restrain [rɪˈstreɪn] v.

1. (from) стры́мліваць; стры́млівацца; утаймо́ўваць;

She could hardly restrain herself from laughing. Яна ледзь стрымлівала сябе, каб не засмяяцца.

2. абмяжо́ўваць; стры́мліваць;

The government is taking steps to restrain inflation. Урад прымае меры, каб стрымаць інфляцыю.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

А́БЕРДЗІ́Н, Эбердзін (Aberdeen) Джордж Гамільтан Гордан (28.1.1784, г. Эдынбург — 14.12.1860), англійскі паліт. дзеяч. Адзін з лідэраў партыі торы, з 1850 лідэр пілітаў. У 1852—55 прэм’ер-міністр кааліцыйнага ўрада, які ўключаў прадстаўнікоў торы, пілітаў, вігаў, ірл. лібералаў. У 1854 урад Абердзіна аб’явіў вайну Расіі (гл. Крымская вайна 1853—56).

т. 1, с. 21

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ВЫКАНА́ЎЧАЯ ЎЛА́ДА,

у адпаведнасці з тэорыяй падзелу ўлад адна з самаст. галін дзярж. улады. Ажыццяўляе функцыі кіравання (кіраўнік дзяржавы, урад) паводле дзеючых законаў і інш. нарматыўных актаў. Прымае ўласныя пастановы і рашэнні для выканання актаў заканадаўчай улады. У Рэспубліцы Беларусь выканаўчую ўладу ажыццяўляе ўрад — Савет Міністраў Рэспублікі Беларусь.

т. 4, с. 309

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

палі́цыя

(с.-лац. policia, ад гр. politeia = урад, дзяржаўны лад)

адміністрацыйны орган для аховы бяспекі існуючага ладу і падтрымання парадку ў некаторых краінах (напр. крымінальная п., палітычная п.), а таксама асобы, якія служаць у гэтым органе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кабіне́т

(фр. cabinet)

1) службовае памяшканне ва ўстанове, на прадпрыемстве для адказнага работніка;

2) рабочы пакой у кватэры;

3) памяшканне, абсталяванае для заняткаў, працэдур (у навучальных установах, паліклініках і інш.);

4) урад у некаторых краінах (к. міністраў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гонфаланье́р

(іт. gonfaloniere)

1) службовая асоба ў гарадах-рэспубліках Італіі ў 13—15 ст., якая ўзначальвала апалчэнне гарадскога квартала;

2) начальнік атрада, які ахоўваў урад Фларэнцыі з 13 ст., а ў 15—18 ст. быў галавой гарадскога магістрата.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кабіне́т

(фр. cabinet)

1) службовае памяшканне ва ўстанове, на прадпрыемстве для адказнага работніка;

2) рабочы пакой у кватэры;

3) памяшканне, абсталяванае для заняткаў, працэдур (у навучальных установах, паліклініках і інш.);

4) урад у некаторых краінах (напр. к. міністраў).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

АЛЬФА́РА (Alfaro) Элой

(1842 — студз. 1912),

дзярж. і паліт. дзеяч Эквадора. Лідэр Ліберальна-радыкальнай партыі. Генерал. У 1895 абвешчаны Нар. асамблеяй вярх. правіцелем краіны. У 1897—1901, 1906—11 прэзідэнт Эквадора. У 1906 урад Альфары прыняў канстытуцыю, якая замацавала дэмакр. свабоды. У 1909 пры падтрымцы Альфары скліканы 1-ы кангрэс працоўных Эквадора. Забіты ў г. Кіта.

т. 1, с. 286

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

АБРЭГО́Н (Obregón) Альвара

(19.2.1880, Сікісіва, штат Санора, Мексіка — 17.7.1928),

мексіканскі дзярж. і ваен. дзеяч. У час рэвалюцыі 1910—17 узначаліў войска, якое скінула дыктатуру Уэрты (1914). У 1920—24 прэзідэнт Мексікі. Урад Абрэгона правёў шэраг дэмакр. рэформаў, імкнуўся да незалежнага знешнепаліт. курсу. У 1928 зноў выбраны прэзідэнтам, але забіты рэліг. фанатыкам да таго, як заступіў на пасаду.

т. 1, с. 42

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

overthrow

[,oʊvərˈӨroʊ]

1.

v., -threw, -thrown, -throwing

1) скіда́ць (ура́д, уладара́)

2) скасо́ўваць; зьнішча́ць

to overthrow slavery — скасава́ць няво́льніцтва

3) пераку́льваць

2.

n.

1) пераваро́т -у m.; скасава́ньне n.

2) разбурэ́ньне, папсава́ньне n. (напр. чыі́х-н. пля́наў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)