Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
фізіяно́міка, ‑і, ДМ ‑міцы, ж.
Уменне распазнаваць характар і ўнутраны стан чалавека па рухах і міміцы твару. // Вучэнне аб сувязі ўнутраных уласцівасцей чалавека з яго знешнім абліччам.
[Ад грэч. phisis — прырода і gnōmōn — які ведае.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бо́йкасць, ‑і, ж.
Уласцівасць бойкага. Бойкасць [Галіны], прастата, уменне стрымаць сябе ў патрэбны момант былі тымі якасцямі, якіх многім не хапала.Няхай.Шолам таксама пахваліў мяне за бойкасць пяра.Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
exert[ɪgˈzɜ:t]v.
1. ужыва́ць (сілу, уменне);
exert influence/pressure ужыва́ць уплы́ў/ціск
2. : exert oneself прыклада́ць намага́нні
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
management[ˈmænɪdʒmənt]n.
1. ме́неджмент
2. кіраўні́цтва; дырэ́кцыя; адміністра́цыя
3.уме́нне спра́віцца (з сітуацыяй, справай і да т.п.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
паслядо́ўнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць паслядоўнага. Паслядоўнасць доказаў. □ Уменне перадаць паслядоўнасць і праўдзівасць перажыванняў дазваляе пісьменніку стварыць паўнакроўны рэалістычны характар без вострых калізій.Каваленка.Успаміны ішлі ўрыўкамі, без усякай паслядоўнасці.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Тэ́хніка ‘сукупнасць прыёмаў і машын; навыкі дзейнасці’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Ласт., Пятр.). Еўрапеізм, што распаўсюдзіўся з ням.Technik ‘тс’ у сярэдзіне XIX ст. Праз новалац.technika выводзіцца з грэч.τέχνη ‘майстэрства, уменне’ (Фасмер, 4, 54; ЕСУМ, 5, 563; Арол, 4, 69).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Órtssinn
m -(e)s уме́нне арыентава́цца на мясцо́васці; адчува́нне мясцо́васці
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Fértigkeit
f -, -en уме́нне, спрыт, звы́чка
mit gróßer ~ — бе́гла, свабо́дна
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
пла́ванне, -я, н.
1.гл. плаваць.
2. Перамяшчэнне па паверхні вады, уменне, здольнасць так перамяшчацца.
Школа плавання.
Займацца плаваннем.
Падводнае п.
Сінхроннае п. (від спорту).
3. Перамяшчэнне на судне ці іншым плывучым сродку, рэйс па водным шляху.
Капітан далёкага плавання.
Хадзіць у п. (плаваць на судне, служачы, працуючы на ім).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)