куб I м., в разн. знач. куб;
узво́дзіць у к. — возводи́ть в куб;
начарці́ць к. — начерти́ть куб;
к. дроў — куб дров
куб II м. (сосуд) куб;
пераго́нны к. — перего́нный куб
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Саўта́цца ’ісці хістаючыся; швэндацца, хадзіць без справы’ (глус., Янк.). Лаўчутэ, Балтизмы, 130 узводзіць да літ. siautóti ’разбягацца ва ўсе бакі’, siaũsti ’бегаць, гарэзіць, дурэць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ранг, ‑у, м.
1. Ступень адрознення, чын, спецыяльнае званне каго‑н. Дыпламатычныя рангі. Ранг паручыка. Тэхнік-інтэндант другога рангу.
2. Катэгорыя, разрад якіх‑н. прадметаў, з’яў або асоб. Узводзіць у ранг дзяржаўнай палітыкі. Узвесці ў ранг літаратурнай нормы. □ [Астаповіч] часамі нават заікаўся — калі чаго-небудзь спяшаўся ў гаворцы або растлумачваў што чалавеку, вышэйшаму за сябе жыццёвым рангам. Чорны.
•••
Капітан 3‑га рангу гл. капітан.
Капітан 2‑га рангу гл. капітан.
Капітан 1‑га рангу гл. капітан.
[Ням. Rang.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
будава́ць
(польск. budować, ад с.-в.-ням. bûden)
1) ставіць, мураваць, рубіць дом, узводзіць будынак; рабіць, майстраваць, ляпіць (гняздо);
2) вырабляць, выпускаць (машыны, механізмы);
3) перан. ствараць, тварыць;
4) вычэрчваць геаметрычную фігуру (напр. б. квадрат).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
dźwigać
незак.
1. несці, насіць, цягнуць;
2. падымаць;
3. будаваць; узводзіць;
4. падтрымліваць; быць апорай
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
кубI в разн. знач. куб, род. ку́ба м.;
возводи́ть в куб мат. узво́дзіць у куб;
в кубе мат. у ку́бе;
куб дров куб дроў.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
вводи́ть несов.
1. в разн. знач. уво́дзіць;
вводи́ть в помеще́ние уво́дзіць у памяшка́нне;
вводи́ть в курс собы́тий уво́дзіць у курс падзе́й;
вводи́ть в употребле́ние уво́дзіць ва ўжыва́нне;
вводи́ть в де́йствие уво́дзіць у дзе́янне;
вводи́ть в насле́дство уво́дзіць ва ўлада́нне спа́дчынай;
вводить в заблужде́ние уво́дзіць у зман;
2. (наверх) узво́дзіць;
вводи́ть на ле́стницу узво́дзіць на ле́свіцу (на ўсхо́ды);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Ашы́йна ’не вельмі, неабавязкова’ (Шат.). Няясна; параўн. блізкае па семантыцы чэш. ošivati se ’адмахвацца’, ц.-слав. ошити сѧ ’abstinere, адказвацца’ (якія Махэк₂, 607, узводзіць да праслав. šibati) і серб.-харв. ошѝјати ’перавярнуць, завярнуць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сця́жкі ’атрэп’е’ (шум., лаг., глыб., Сл. ПЗБ), сця́жка ’палоска’ (Рагаўц.). Параўн. укр. стя́жка ’паласа’. Да сцягнуць < цягнуць ’тое, што сцягнута’; ЕСУМ (5, 460) узводзіць украінскае слова да *vъstęga, звязанага чаргаваннем галосных з *vъstǫga, гл. стужка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Талма́чыць ’тармасіць’ (узд., Жд. 3). Параўн. смален. талмата́ ’шум, мітусня’, якое Ліўканен (Отглаг. сущ., 172) узводзіць да *tъlmъ, гл. тлум (< *tьlp‑mъ), што сумніўна. Паводле Фасмера (5, 15), з *тълмота. Параўн. фанетычна блізкае няяснага паходжання талмак (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)