шко́да², безас., у знач. вык., у знач. пабочн. сл.
Тое, што і шкада.
Мне ш. траціць часу.
Ш., што я туды не з’ездзіў.
Мне трапіць туды, ш., не выпадае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
дзяці́нець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.
Разм. Траціць развагу, выжываць з розуму (звычайна пра старых).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
транжы́р, ‑а, м.
Разм. Той, хто неразумна, марна траціць (грошы, маёмасць і пад.); марнатравец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
vergéuden
vt растра́чваць, ма́рна тра́ціць (грошы, час)
die Zeit ~ — дарэ́мна тра́ціць [марнава́ць] час
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
нязга́сны, -ая, -ае.
1. Такі, што гарыць увесь час.
Нязгаснае святло зор.
2. перан. Які не траціць з часам сваёй сілы; неаслабны (высок.).
Нязгасная моц славы.
|| наз. нязга́снасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
жу́хнуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; жух, жу́хла; незак.
Траціць свежасць колеру, станавіцца цьмяным.
Фарбы ад часу жухнуць.
|| зак. зжу́хнуць, -не; -жух, -жу́хла і пажу́хнуць, -не; -жу́х, -жу́хла.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
пратра́ціць, -тра́чу, -тра́ціш, -тра́ціць; -тра́чаны; зак.
1. што і без дап. Мець страту на чым-н. ад чаго-н.
2. што. Поўнасцю растраціць.
П. грошы.
|| незак. пратра́чваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
транжы́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; незак., што (разм.).
Неразумна, без толку траціць што-н.
Т. грошы.
|| зак. растранжы́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны.
|| наз. транжы́рства, -а, н. і транжы́ранне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
бля́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; незак.
1. Траціць яркасць афарбоўкі; рабіцца цьмяным. Бляклі фарбы наваколля, нават і неба, здавалася, пачало выцвітаць пад пякучымі праменямі сонца. Васілёнак. // Траціць свежасць, рабіцца вялым; бляднець. А прыйдзе восень, знікне сонца — і памідор блякне ўвесь і разам з лісцем сваім памірае і сам... Сачанка. // Траціць бляск, румянец; рабіцца бледным; выцвітаць. Вочы блякнуць. □ [Вера Антонаўка] бачыла, як сын выцягваецца, худзее, як некалі чысты дзябёлы твар яго блякне. Карпаў.
2. перан. Траціць яркасць, моц, сілу ўздзеяння. Блякнуць успаміны. □ Рамантычныя мары ўсё больш і больш бляклі, калі Лясніцкі лепш пазнаваў Раісу. Пшыркоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
forfeit2 [ˈfɔ:fɪt] v. пазбаўля́цца (чаго-н.); тра́ціць пра́ва (на што-н.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)