перерасти́ сов., в разн. знач. перарасці́;

сын переро́с отца́ сын пераро́с ба́цьку;

ста́чки переросли́ в восста́ние ста́чкі перараслі́ ў паўста́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аказа́цца², акажу́ся, ака́жашся, ака́жацца; акажы́ся; зак.

Падаць голас, вестку; загаварыць, азвацца.

Сын нарэшце аказаўся, прыслаў ліст.

|| незак. ака́звацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расспява́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак.

1. Пачаўшы пець, захапіцца спевамі.

Сын расспяваўся.

2. Крыху паспяваўшы, пачаць спяваць добра.

Р. перад канцэртам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

су́ччын, -а.

Які належыць сучцы, зроблены для сучкі.

Суччына будка.

◊

Суччын сын — нягоднік, ужыв. як лаянкавы выраз, часцей у форме зваротка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Трамсы́н ’сын трох бацькоў (казачны персанаж)’ (Вяр.). З *тромсы́н < тром [бацькам] сын. Параўн. польск. trzechsyn ’сын трох’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ібн

(ар. ibn = сын)

кампанент ва ўласным імені перад імем бацькі, які абазначае «сын», «нашчадак», у народаў, што карыстаюцца арабскай мовай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пре́данный

1. прич. адда́дзены;

2. прич. вы́дадзены; см. преда́ть;

3. прил. адда́ны; (верный) ве́рны;

пре́данный сын наро́да адда́ны (ве́рны) сын наро́да.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пані́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Сын пана; малады пан.

2. Пра спешчанага чалавека, беларучку (разм.).

Ходзіць панічом, працаваць не хоча.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ры́хтык, прысл. (разм.).

Правільна, якраз, дакладна (таксама, такі самы).

Зраблю р. так, як ты сказаў.

Сын — р. бацька (у знач. прым., нязм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хры́шчаны і хрышчо́ны, -ая, -ае.

1. Які прыняў хрысціянства.

2. Тое, што і хросны.

Х. бацька.

Хрышчоная маці.

Гэта яго х. сын.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)