démütig

1.

a пако́рлівы, сці́плы

2.

adv пако́рліва, сці́пла

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

diskrét

a

1) стры́маны, такто́ўны, сці́плы

2) тае́мны, сакрэ́тны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

про́звішча, ‑а, н.

Найменне, агульнае для ўсёй сям’і, якое дзеці атрымліваюць звычайна па бацьку, а жонка па мужу. Запісаць прозвішча. Назваць сваё прозвішча. □ — Дазвольце быць знаёмым з вамі. Маё прозвішча — Шулевіч. Колас. Апошнім чытаў вершы сціплы на выгляд хлопец па прозвішчу Заранік. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

coy [kɔɪ] adj.

1. сарамлі́вы, сарамя́жлівы, прытво́рна сці́плы (асабліва пра жанчыну, якая прыкідваецца сарамлівай, каб прыцягнуць да сябе ўвагу)

2. (about) скры́тны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

modest [ˈmɒdɪst] adj.

1. сці́плы;

a modest dress сці́плая суке́нка

2. адно́сна невялі́кі;

modest reforms нязна́чныя рэфо́рмы;

a modest income невялі́кі дахо́д

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прачу́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прачуць.

2. у знач. прым. Прасякнуты пачуццём. Грыміць напружанай хадой Вялікіх творцаў пакаленне... Ім верш прыветны, сціплы мой, Маё прачутае ўслаўленне. Хадыка. Прачутае жывое слова, Як сталь адменнага ліцця, Грымела мужна і сурова Над злой няпраўдаю жыцця. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

homely [ˈhəʊmli] adj.

1. BrE дама́шні, уту́льны

2. про́сты, звыча́йны; сці́плы;

a dear little homely woman мі́лая прастаду́шная жанчы́на

3. AmE непрыго́жы, несамаві́ты, нязгра́бны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

непатрабава́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Сціплы ў сваіх патрэбах. Аляксандр Акімавіч добры чалавек, але ж занадта аскетычны нейкі і непатрабавальны да жыцця. М. Стральцоў. // Які можа расці, існаваць у розных умовах (пра расліны, жывёлу). Лішайнікі — самыя непатрабавальныя расліны. // Просты, без прэтэнзій. Непатрабавальны густ.

2. Які не прад’яўляе высокіх патрабаванняў да каго‑н.; які не вызначаецца патрабавальнасцю. Непатрабавальны камандзір.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сці́пласць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць сціплага. Сапраўдны гераізм сябруе з асабістай сціпласцю героя і ўсведамляецца ім як абавязак. У. Калеснік.

2. Сціплыя паводзіны, сціплы ўклад жыцця. — Сціпласць не псуе чалавека, а дзяўчыну тым больш, — з перакананнем сказаў Раман Дзянісавіч. Хадкевіч. Максім па сціпласці нідзе і слова не прараніў аб сваім партызанстве, аніякай палёгкі ці прывілеі не прасіў. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

небага́ты

1. únbemittelt; beschéiden (сціплы);

небага́ты чым-н nicht reich an etw. (D);

2. (мізэрны) dürftig; ärmlich; beschränkt (абмежаваны);

небага́ты вы́бар éine beschränkte Áuswahl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)