а́нты

(лац. antae)

тарцы падоўжных сцен антычнага храма, якія выступаюць на фасадзе, замыкаючы па баках порцік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эксе́дра

(гр. eksedra)

паўкруглая ніша з сядзеннямі ўздоўж сцен для сходаў і размоў у антычнай архітэктуры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

заку́раны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад закурыць ​1.

2. у знач. прым. Пакрыты дымам, сажай. Па ўсіх шчылінах закураных сцен тырчаць пучкі сушаных траў і кветак. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пяцісце́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае пяць сцен (пра хату, падзеленую на дзве часткі капітальнай сцяной). У вялізнай пяцісценнай хаце параненыя ляжалі на лавах, на стале, проста на доле. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сы́шчык, ‑а, м.

Тайны агент вышукной паліцыі; шпег. Была такая слота-непагода, Што нават сышчык, затуліўшы твар, Свой пост пакінуў каля сцен завода, Падаўся грэцца ў бліжэйшы бар. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

А́НТЫ (лац. antae) у архітэктуры, выступы падоўжных сцен будынка, якія агароджваюць уваход. Найбольш часта сустракаюцца ў стараж.-грэч. храмах, тып якіх атрымаў назву «храм у антах».

т. 1, с. 394

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

або́і, ‑яў; адз. няма.

Шырокія палосы паперы з узорамі (у мінулым таксама тканіна) для абклейвання ці абівання сцен у памяшканнях; шпалеры. За сценкай з пашматаныя абоямі пачуўся старэчы кашаль. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

машыкулі́

(фр. mâchicoulis)

навясныя байніцы ў верхняй частцы сцен і веж сярэдневяковых умацаванняў, пазней элемент архітэктурнага дэкору.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Трохсце́н ‘прыбудова да дома’ (Нар. Гом., Шушк., ТС, Ян.), трохсце́нка ‘тс’ (Рэг. сл. Віц.), трохсце́нак ‘прыбудоўка з трох сцен’ (Скарбы, Рэг. сл. Віц.), ‘трысцень у хаце’ (в.-дзв., віл., Сл. ПЗБ). Да тры (гл. трох-) і сцяна́ (гл.). Гл. трысцен.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

трафарэ́т м.

1. род. трафарэ́та трафаре́т;

т. для ро́спісу сцен — трафаре́т для ро́списи стен;

2. род. трафарэ́ту перен. трафаре́т, шабло́н, штамп

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)