бо́й, бо́ю, М у баі́; мн. баі́, баёў; м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. біцца (у 1 знач.); бітва, змаганне. Наступальны бой. Сустрэчны бой. Рукапашны бой. Поле бою. Разведка боем. Весці бой. Прыняць бой. □ Не паспеў Шутаў дапытаць палонных, як на паўднёвым баку [вёскі] узгарэўся бой. Мележ. У небе натужліва вылі і звінелі маторы, трашчалі кулямёты: недзе за хмарамі і дымам ішоў паветраны бой. Шамякін. Натапырыўшы пер’е.. [вераб’іха] падрыхтавалася да бою. Шуцько.

2. Барацьба, спаборніцтва. Кулачны бой. Бой быкоў. // перан. Барацьба з чым‑н., што перашкаджае ў жыцці, у працы. Тут моладзь з багнай бой вядзе. Смагаровіч.

3. Разм. Дзеянне паводле дзеясл. біць (у 7, 9 знач.). Стрэльба дакладнага бою. Барабанны бой. Бой курантаў.

4. зб. Разбітая, расколатая на кавалкі шкляная, гліняная і інш. пасуда, разбітыя прадметы.

•••

Бой-баба гл. баба.

Браць (узяць) з бою (боем) гл. браць.

Даць (даваць) бой гл. даць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наступле́ние​I ср., воен., перен. на́ступ, -пу м., наступле́нне, -ння ср.;

артиллери́йское наступле́ние артылеры́йскі на́ступ;

перейти́ в наступле́ние перайсці́ ў на́ступ (наступле́нне);

встре́чное наступле́ние сустрэ́чны на́ступ (сустрэ́чнае наступле́нне);

реши́тельное наступле́ние рашу́чы на́ступ (рашу́чае наступле́нне);

стреми́тельное наступле́ние імклі́вы на́ступ (імклі́вае наступле́нне);

наступле́ние куста́рника на луг на́ступ (наступле́нне) хмызняку́ на луг (сенажа́ць).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

lepszy

lepsz|y

лепшы;

pierwszy ~y — першы лепшы; любы сустрэчны; любы;

zmierzać ku ~emu — імкнуцца да лепшага;

z braku czego ~ego — пры адсутнасці чаго лепшага;

iść z kim o ~e — сапернічаць з кім; спаборнічаць з кім;

co ~a — яшчэ лепш

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

best

1.

a найле́пшы

beim ~en Wíllen — хоць бы і мо́цна захаце́ць, пры ўсім жада́нні

der érste béste — пе́ршы сустрэ́чны

2.

adv am ~en — лепш за ўсё; як мага́ лепш, як найле́пш

aufs Béste — як не́льга лепш

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

erst

1.

adv

1) спача́тку, спярша́

2) то́лькі (адносна часу)

~ héute — то́лькі сёння

~ recht — тым больш

ében ~ — то́лькі што

2.

a пе́ршы

zum ~en Mál(e) — у пе́ршы раз

fürs Érste — для пача́тку

der ~e Béste — пе́ршы сустрэ́чны [ле́пшы]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

counter

I [ˈkaʊntər]

n.

1) прыла́вак -ўка m.

2) буфэ́тная сто́йка, буфэ́тны прыла́вак

II [ˈkaʊntər]

n.

1) лічы́льнік -а m. (асо́ба)

2) лічы́льнік, лі́чнік -а m. (апара́т)

III [ˈkaʊntər]

1.

adv.

наза́д; у адваро́тным кіру́нку; насупро́ць

2.

adj.

супрацьле́глы, адваро́тны; зусім ро́зны

3.

v.t.

1) супрацьста́віць

2) адка́зваць (на ўда́р)

4.

v.i.

1) супярэ́чыць, выступа́ць супро́ць, разьбіва́ць до́вады

2) адбіва́ць уда́р

5.

n.

1) проціле́глае, адваро́тнае n.

2) адбіцьцё ўда́ру, сустрэ́чны ўда́р

3) за́днік -а m. (бо́та, чараві́ка)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бой (род. бо́ю) м.

I в разн. знач. бой;

абаро́нчы б. — оборони́тельный бой;

наступа́льны б. — наступа́тельный бой;

сустрэ́чны б. — встре́чный бой;

даць б. — дать бой;

прыня́ць б. — приня́ть бой;

узя́ць без бо́ю — взять без бо́я;

б. гадзі́нніка — бой часо́в;

у стрэ́льбы пра́вільны б. — у ружья́ пра́вильный бой;

б. бараба́на — бой бараба́на;

◊ бой-ба́ба — бой-ба́ба;

бо́ем спра́вы не нала́дзіш — посл. бо́ем де́ла не испра́вишь

II (битое стекло, посуда и т.п.) бой

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

БОЙ

(ваен.),

арганізаваная ўзбр. сутычка падраздзяленняў, часцей і злучэнняў бакоў, якія ваююць; асн. тактычная форма баявых дзеянняў з мэтай дасягнення перамогі над праціўнікам. Вядзецца з выкарыстаннем усіх наяўных відаў агню і манеўру на зямлі, у паветры і на моры.

Формы і спосабы вядзення бою мяняліся з развіццём баявой тэхнікі і якаснага складу войскаў. Да вынаходства пораху баі вяліся кіданнем стрэлаў, дзідаў, дроцікаў, камянёў і завяршаліся рукапашнай сутычкай пяхоты і конніцы. Са з’яўленнем у Еўропе ў 14 ст. агнястрэльнай зброі — агнём ружжаў і артылерыі і завяршаўся штыкавой рукапашнай сутычкай пяхоты. З аснашчэннем войскаў хуткастрэльнай артылерыяй, кулямётамі, з выкарыстаннем танкаў і авіяцыі вырашальнае значэнне для поспеху бою набыла каардынацыя дзеяння ўсіх родаў войскаў.

Сучасны наземны бой, у якім удзельнічаюць усе роды сухапутных войскаў пры падтрымцы авіяцыі (часам і ВМФ), наз. агульнавайсковым. Ён характарызуецца выкарыстаннем найноўшай зброі і разнастайнай тэхнікі, высокай манеўранасцю, хуткімі і рэзкімі зменамі становішча, вял. прасторавым размахам. Яго найважнейшыя прынцыпы: раптоўнасць нападу, актыўнасць і бесперапыннасць баявых дзеянняў, разгрупаванне сіл, канцэнтрацыя сродкаў на напрамку гал. ўдару, зладжанае ўзаемадзеянне родаў войскаў, якое дасягаецца выкарыстаннем радыёэлектронных сродкаў, у т. л. і касмічных. Асн. віды сучаснага бою: наступленне, сустрэчны бой, абарона, адыход. Спланаваная сістэма бою вял. маштабу і стратэг. значэння наз. бітвай ці аперацыяй. Паветраны бой — проціборства ў паветры самалётаў (або іх груп), верталётаў, якія знішчаюць праціўніка або адбіваюць яго атакі. Проціпаветраны бой вядуць часці ППА і інш. роды войскаў з мэтай знішчэння паветраных сіл праціўніка і прыкрыцця сваіх войскаў і аб’ектаў. Марскі бой — баявыя дзеянні караблёў флоту на моры і ў прыбярэжных раёнах дзеля знішчэння сіл флоту праціўніка або нанясення яму паражэння.

т. 3, с. 205

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

бой м.

1. вайск. (бітва) Gefécht n -(e)s, -е, Kampf m -(e)s, Kämpfe; Schlacht f -, -en;

паве́траны бой Lúftkampf m;

рукапа́шны бой Náhkampf m;

сустрэ́чны бой Begégnungsgefecht n;

даць бой éine Schlacht líefern;

вы́прабаваны ў бая́х kámpferprobt;

з бая́мі únter Kämpfen;

без бо́ю kámpflos;

2. (спаборніцтва):

бой быко́ў Stíerkampf m;

3. зборн. (асколкі) Schérben pl, Bruch m -(e)s, Brüche;

4. (сігналы ўдарамі):

бараба́нны бой Trómmelschlag m -(e)s;

бой гадзі́нніка Schlag der Uhr;

гадзі́ннік з бо́ем Uhr mit Schlágwerk

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

га́ндаль м. Hándel m -s, -;

ба́ртарны га́ндаль Barátthandel m;

біржавы́ га́ндаль Börsenhandel m;

гурто́ва-ро́знічны га́ндаль Groß- und Kléinhandel m;

дзяржа́ўны га́ндаль stáatlicher Hándel;

зне́шні га́ндаль Áußenhandel m;

кааператы́ўны га́ндаль genóssenschaftlicher Hándel;

кабата́жны га́ндаль Küstenhandel m;

манапо́льны га́ндаль Alléinhandel m;

менавы́ га́ндаль Táuschhandel m;

прыва́тны га́ндаль Privathandel [´vɑ:t-] m;

о́птавы [гуртавы́] га́ндаль Gróßhandel m;

паме́жны га́ндаль Grénzhandel m;

сезо́нны га́ндаль Saisonhandel [zɛ´zɔ̃:-] m;

га́ндаль паслу́гамі Servicehandel [´sør:vıs-] m;

ро́знічны га́ндаль [га́ндаль ураздро́б] Kléinhandel m, Éinzelhandel m;

пасрэ́дніцкі га́ндаль Zwíschenhandel m;

пасы́лачны га́ндаль Versándhandel m;

сустрэ́чны га́ндаль Gégenhandel m;

спекуляты́ўны га́ндаль Schwárzhandel m;

абмяжо́ўваць га́ндаль den Hándel beschränken;

ве́сці га́ндаль, займа́цца га́ндлем hándeln, Hándel tréiben*;

заахво́чваць га́ндаль den Hándel begünstigen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)