інко́гніта

(іт. incognito, ад лац. incognitus = непазнаны, невядомы)

1) таемна, скрытна, хаваючы сваё імя (з’явіцца і.);

2) прабыванне пад выдуманым імем (захоўваць сваё і.);

3) асоба, якая ўтойвае сваё сапраўднае імя (сустрэцца з і).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

накаса́цца, ‑аецца; зак.

Разм. Не ў час або нечакана з’явіцца, сустрэцца каму‑н.; надарыцца. Бяда накасалася. □ Раптам Яўген Іванавіч падхапіўся з крэсла, рукою памацаў скронь. І трэба ж якраз накасацца начальніку цэха Кісялёву са сваімі праблемамі. Мыслівец. [Дзядок:] — Ці праўда гэта, ці мо сон накасаўся! Лукша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сутыкну́цца

1. zusámmenstoßen* vi (s); zusámmenprallen vi (s), aufeinánderprallen;

2. (сустрэцца) zusámmentreffen* vi (s), aufeinánder stóßen*; einánder begégnen (сустрэцца);

мы паві́нны бу́дзем яшчэ́ сутыкну́цца з гэ́тым wir wérden noch damít zu tun háben;

3. перан. (уступіць у супярэчнасць) aneinánder geráten*; aufeinánder stóßen, kollidíeren vi (пра інтарэсы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

злучэ́нне, -я, н.

1. гл. злучыцца, злучыць.

2. Месца, дзе што-н. злучана.

Сустрэцца на злучэнні дарог.

3. Вайсковае аб’яднанне, група, якая складаецца з асобных воінскіх часцей і некаторых іншых самастойных вайсковых адзінак.

Партызанскае з.

4. Рэчыва, у якім атамы аднаго ці розных элементаў знаходзяцца ў пэўнай хімічнай сувязі.

Арганічнае з.

5. У граматыцы: спосаб сувязі некалькіх слоў або простых сказаў на аснове іх граматычнай раўнапраўнасці.

Спосаб злучэння і падпарадкавання сказаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паба́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак., з кім і без дап.

Убачыцца, сустрэцца з кім‑н. асабіста. [Назарэўскі] успомніў пра Зосю і хацеў пабачыцца з ёю. Чорны. Пры адной толькі думцы пабачыцца з ляснічым мароз прабягаў па скуры Васіля. Колас.

•••

Пабачыцца са шкляным богам — тое, што і бачыцца са шкляным богам (гл. бачыцца).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Трафе́й ‘ваенная здабыча як вынік перамогі’ (ТСБМ), трафэ́й ‘тс’ (Некр. і Байк.). Праз рускую мову з франц. trophée < нар.-лац. trophaeum < ст.-грэч. τρόπαιον ‘помнік перамогі з даспехаў ворага, складзеных разам на полі бітвы’, што да ст.-грэч. τρέπω ‘паварочваю, мяняю’, у тым ліку ўдачу ў баі (Фасмер, 4, 107; Голуб-Ліер, 490; Сной₃, 807). Сюды ж, відаць, і трафіе́й ‘аказія’ (беласт., Сл. ПЗБ) пад уплывам польск. trafić się ‘трапіцца, сустрэцца’, гл. трафіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

стрэ́цца, стрэ́нуся, стрэ́нешся, стрэ́нецца; зак.

Разм. Тое, што і сустрэцца. Часта бачу, Трывожная, у сне, Як праводзіць мяне ён Дадому. А не знаю, Ці прыйдзецца мне Стрэцца з другам сваім невядомым. Дзеружынскі. Ужо за парогам Цімошка азірнуўся, стрэўся вачыма з Зосяй. Хомчанка. Лепей з воўкам у лесе стрэцца, як на панскай печы грэцца. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умо́віцца сов. усло́виться, уговори́ться, договори́ться;

мы ўмо́віліся сустрэ́цца праз ты́дзень — мы усло́вились (уговори́лись, договори́лись) встре́титься че́рез неде́лю;

у. аб тэ́рміне заканчэ́ння пра́цы — усло́виться (договори́ться) о сро́ке оконча́ния рабо́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

trafić się

trafi|ć się

зак. трапіцца; сустрэцца;

~ło się ślepej kurze ziarno — давялося чарвяку на вяку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

нагадзі́цца, ‑гаджуся, ‑годзішся, ‑годзіцца; зак.

Разм. Трапіцца, выпадкова сустрэцца. Зноў пайшла [Юля] па лесе, цяпер яшчэ больш чуйна прыслухоўваючыся да цішыні. Падумала — калі нагодзяцца паліцаі, будзе ўцякаць. У лесе не зловяць... Сачанка. // Нечакана з’явіцца перад кім‑, чым‑н. Вось ён, Алесь, зноў насваволіў.. А маці нагадзілася з поля і сваёю суровай, моцнай рукой адлупцавала яго як след. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)