Вялікая чорная птушка сямейства крумкачовых, якая жывіцца пераважна падлай; крумкач. //перан. Пра шкоднага, небяспечнага чалавека. Наш дэвіз — мір і воля народам! Наш паход груганам не стрымаць.Васілёк.
•••
Куды груган касцей не занясе — пра вельмі аддаленае або цяжкадаступнае месца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
датрыма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
1. Пратрымаць да якога‑н. часу. Датрымаць у сябе бібліятэчную кнігу да канца года.
2.Разм.Стрымаць (абяцанне, слова і пад.). — Урэшце, усё-такі твая праўда: ты не датрымаў свайго правіла, зачапіў Ганну Карлаўну.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Verspréchen
n -s, рэдка pl абяца́нне
ein ~ gében* — дава́ць абяца́нне
ein ~ hálten* [éinlösen] — стрыма́ць абяца́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
абяца́нне, ‑я, н.
1. Дабравольнае абавязацельства зрабіць што‑н. Даць, выканаць абяцанне. Урачыстае абяцанне. □ Аксён моцна паціснуў руку настаўніку і пайшоў дадому, даўшы абяцанне вучыцца.Колас.Абяцанне было нялёгкае, і будаўнікі рабілі ўсё, каб стрымаць сваё слова.Краўчанка.
2. Абавязацельства, прынятае паводле рэлігійных перакананняў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
éinlösen
vt
1) выкупля́ць
2) аплаці́ць (вэксаль)
3) выруча́ць (пра даходы)
sein Wort ~ — стрыма́ць сло́ва
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
dotrzymać
зак. датрымаць, стрымаць;
dotrzymać obietnicy — стрымаць абяцанне;
dotrzymać kroku komu/czemu — ісці ў нагу з кім/чым;
dotrzymać placu (pola) komu — уст. не саступіць каму; устаяць перад кім
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
уні́мак, ‑мку, м.
Разм. У выразах: без унімку — бесперастанку. Архіп Архіпавіч нешта ўсё гаварыў. Гаварыў без унімку.Сіняўскі; няма (не мець) унімку — нельга спыніць, стрымаць. З тыдзень унімку не было, жыць не давала [гаспадыня], поедам мяне ела.Сачанка.На ўсходзе неба запалавела, а грымучае пекла не мела унімку.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
датрыма́ць
1. (да якога-н часу) (bei sich) behálten*vt (bis A); hálten*vt (bis A, bis zu D);
2.разм. (стрымаць абяцанне, слова) hálten*vt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
упы́нак, -нку, м. (разм.).
Спакой.
Дома ён не знаходзіў упынку.
◊
Без упынку — не перастаючы, не абмяжоўваючы сябе.
Балбатаць без упынку.
Не знаходзіць або не мець упынку — не магчы супакоіцца, не быць у стане ўтрымацца ад чаго-н.
Ён цэлы дзень не знаходзіў сабе ўпынку.
Яна ў рабоце не мае ўпынку.
Няма ўпынкукаму-чаму або на каго-што — нельга стрымаць, спыніць.
Раздурэліся дзеці, што і ўпынку ім або на іх няма.
Дажджу або на дождж сёння і ўпынку няма — лье і лье.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
несуці́шны, ‑ая, ‑ае.
1. Які не змаўкае, не спыняе свайго шуму, гулу. І запрашаюць вокны клуба ў несуцішны вулей свой.Гаўрусёў.
2. Які не сціхае; няспынны. Несуцішны дождж. Несуцішны бой. □ Усё глыбей забіраўся паэт у нетры эстэтыкі і.. несуцішных вакол яе спрэчак.Лойка.
3. Такі, якога нельга суцішыць, стрымаць (пра боль).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)