éinhalten

*

1.

vt

1) прытры́млівацца, трыма́цца (тэрміну, умовы)

2) спыня́ць

2.

vi (mit D) перастава́ць, спыня́ць

mit dem Gelächter ~ — пераста́ць смяя́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

лакалізава́ць

(фр. localiser, ад лац. localis = мясцовы)

спыняць пашырэнне чаго-н., абмяжоўваць што-н. пэўным месцам (напр. л. пажар).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

scotch

[skɑ:tʃ]

v.t.

1) абясшко́джваць

to scotch a snake — абясшко́дзіць вужа́ку

2) спыня́ць пашырэ́ньне (ве́сткі)

3) надрэ́зваць, глыбо́ка разрэ́зваць

4) заклі́ньваць, спыня́ць (напр. рух ко́ла)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

stílllegen

аддз. vt спыня́ць, прыпыня́ць (будаўніцтва і да т.п.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

галасава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; незак.

1. за каго-што. Выказвацца ў падтрымку каго-чаго-н. (у час выбараў пры вырашэнні пытання і пад.).

Г. за дэлегата.

2. што. Ставіць на галасаванне; выбіраць, рашаць шляхам галасавання.

Г. праект пастановы сходу.

3. Спыняць машыну ўзняццем рукі (разм.).

Г. на шашы.

|| зак. прагаласава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

umarzać

незак. пагашаць; ануляваць; спыняць;

umarzać długi — пагашаць даўгі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wstrzymywać

незак.

1. устрымліваць, утрымліваць, стрымліваць;

2. спыняць, затрымліваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бастава́ць

(рус. бастовать, ад іт. basta = даволі)

арганізавана спыняць работу, патрабуючы ад прадпрымальнікаў або ўрада задавальнення эканамічных ці палітычных патрабаванняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

taxi​1 [ˈtæksi] n. таксі́, таксо́ўка;

call a taxi выкліка́ць таксі́;

hail a taxi спыня́ць таксі́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

арэці́р

(фр. arrêter = спыняць)

прыстасаванне ў дакладным вымяральным прыборы для зберажэння яго ад пашкоджанняў у той час-, калі прыборам не карыстаюцца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)