разраднік​2 назоўнік | мужчынскі род

Спартсмен, які мае спартыўны разрад.

|| жаночы род: разрадніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

рэкардсмен назоўнік | мужчынскі род

Спартсмен, які ўстанавіў рэкорд.

|| жаночы род: рэкардсменка.

|| прыметнік: рэкардсменскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

хакеіст назоўнік | мужчынскі род

Спартсмен, які займаецца хакеем.

|| жаночы род: хакеістка.

|| прыметнік: хакеісцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

штангіст назоўнік | мужчынскі род

Спартсмен, які займаецца практыкаваннямі са штангай (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

professional​1 [prəˈfeʃənl] n.

1. прафесіяна́л

2. спартсме́н-прафесіяна́л

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

straggler [ˈstræglə] n. адстаю́чы (салдат, спартсмен і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мотагоншчык, ‑а, м.

Спартсмен, удзельнік мотагонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

першаразраднік, ‑а, м.

Спартсмен першага разраду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэльтапланерыст назоўнік | мужчынскі род

Спартсмен, які лятае на дэльтаплане.

|| жаночы род: дэльтапланерыстка.

|| прыметнік: дэльтапланерысцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

велагоншчык назоўнік | мужчынскі род

Спартсмен, які займаецца веласіпедным спортам.

|| жаночы род: велагоншчыца.

|| прыметнік: велагоншчыцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)