heirdom

[ˈerdəm]

n.

стан або́ правы́ спадкае́мца; спа́дчына f., спа́дчыннасьць f., спадкае́мства n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

спа́дчыннасць ж.

1. антр. Érblichkeit f -, Verérbung f -;

з дрэ́ннай спа́дчыннасцю érblich belástet;

2. гл. спадчына

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ба́цькаўскі (принадлежащий или свойственный отцу) отцо́вский; оте́ческий;

б. хара́ктар — отцо́вский хара́ктер;

~кая сядзі́ба — отцо́вская уса́дьба;

~кая спа́дчына — отцо́вское насле́дство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

hangover

[ˈhæŋ,oʊvər]

n.

1) перапо́й -ю m.

2) informal перажы́так -ку m., спа́дчына міну́лага

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

жабра́цтва, ‑а, н.

1. Занятак жабрака; жабраванне. Жабрацтва і папрашайніцтва — спадчына цяжкага мінулага. «Звязда».

2. Жабрацкае становішча; вялікая беднасць. Незлічоныя падаткі ў даход царскай і мясцовай казны даводзяць .. [селяніна] да жабрацтва. Лушчыцкі.

3. зб. Жабракі. Густа жабрацтва па сёлах паслося, Плесня, сухоты цвілі ў сутарэннях. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпісталя́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да эпісталы (у 1 знач.). Эпісталярны стыль. // Напісаны ў форме пісем (пра літаратурны твор). Эпісталярныя раманы «Пісьмы з Францыі і Італіі» А. Герцэна, «Бедныя людзі» Ф. Дастаеўскага.

2. Які з’яўляецца сукупнасцю чыіх‑н. пісем. Эпісталярная спадчына Я. Купалы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасля́.

1. прысл. Праз некаторы час, потым.

Гэта можна зрабіць п.

2. прыназ. з Р. Па заканчэнні, здзяйсненні чаго-н., адыходзе каго-н.

Сустрэнемся п. работы.

П.

Новага года.

Як мне не крыўдзіцца на яго п. такіх слоў.

Спадчына п. бацькоў.

◊

Пасля таго як (злуч. падпарадкавальны) — ужыв. ў даданых сказах часу.

Пасля таго як дзеці пад’елі, выхавальніцы павялі іх у батанічны сад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

inheritance

[ɪnˈherətəns]

n.

1) спа́дчыннасьць f.

2) пра́ва на спа́дчыну

3) спа́дчына f., спа́дкі pl.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ба́цькаў väterlich, Váter-; dem Váter gehörend;

ба́цькаў дом Váterhaus n -(e)s, -häuser;

ба́цькаўская спа́дчына das väterliche Érbe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

герб

(польск. herb, ад ням. Erbe = спадчына)

распазнавальны знак дзяржавы, горада, дваранскага роду, які змяшчаецца на флагах, манетах, пячатках, некаторых дакументах і г.д.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)