дваі́сты, -ая, -ае.

1. Які складаецца з дзвюх аднародных частак.

Д. след.

2. Такі, які змяшчае ў сабе дзве розныя якасці, часта супярэчлівыя.

Дваістая натура.

Дваістае пачуццё.

Дваістая палітыка крахам канчаецца.

|| наз. дваі́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пражава́ць сов. прожева́ть;

п. яду́ як след — прожева́ть пи́щу как сле́дует

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

należycie

належным чынам; як след; адпаведна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

са́ундтрэ́к

(англ. soundtrack, ад sound = гук + track = след)

музыка да фільма.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

пяціку́тны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і пяцівугольны. Чырвонаармейскай зоркі не было, ад яе застаўся толькі зеленаваты след.. Калі [Майка] ўбачыла гэты пяцікутны след, усе яе страхі канчаткова рассеяліся. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

imprint​1 [ˈɪmprɪnt] n.

1. след, адбі́так

2. пяча́тка;

publisher’s imprint выхадны́я да́ныя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Fährte

f -, -n след

auf der ríchtigen [fálschen] ~ sein — натра́піць на пра́вільны [фальшы́вы] след

der ~ fólgen, die ~ verfólgen — ісці́ па сле́ду

von der ~ ábkómmen* — згубі́ць след

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прасты́ць, ‑стыну, ‑стынеш, ‑стыне; зак.

Тое, што і прастудзіцца. Прыглушаны, праляжаў .. [Ігнась] на халодным дажджы ў вадзе і прастыў. Мурашка. Неяк застудзіўся .. [дзед] на рабоце, прастыў. Лынькоў.

•••

(І) след прастыў гл. след.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́балевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да собаля. Собалевы след.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Stápfen

m -s, - след (ад нагі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)