саф’я́н, -у, м.

Мяккая, спецыяльна вырабленая казіная або авечая скура яркага колеру, якая ідзе на кніжныя пераплёты, абутак, абіўку мэблі і інш.

|| прым. саф’я́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сы́рамяць, -і, ж., таксама зб.

Нядубленая скура (рагатай жывёлы, свіней, ласёў), якая ідзе на конскую збрую і розныя тэхнічныя вырабы.

|| прым. сырамя́тны, -ая, -ае.

Сырамятная аброць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жабава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Няроўны, бугрысты, маршчыністы. Жабаватая скура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вужаві́нне, ‑я, н.

Скура змяі, скінутая ў час лінькі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bronze​2 [brɒnz] adj. бро́нзавы;

bronze skin бро́нзавая ску́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

атла́сісты, ‑ая, ‑ае.

Гладкі, бліскучы, падобны на атлас. Атласістая скура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ву́сцілкавы, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для вусцілак. Вусцілкавая скура. Вусцілкавы кардон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шурпа́цець, ‑ее; незак.

Станавіцца шурпатым (у 1 знач.). Скура шурпацее.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агу́зак, -зка, мн. -зкі, -зкаў, м. (спец.).

1. Сцягновая частка мясной тушы; азадак.

2. Скура з задняй часткі жывёліны.

3. Тое, што і камель.

|| прым. агу́зачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гусі́ны Gänse-;

гусі́ная ску́ра мед. Gänsehaut f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)