вужаві́нне, ‑я, н.

Скура змяі, скінутая ў час лінькі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жабава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Няроўны, бугрысты, маршчыністы. Жабаватая скура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bronze​2 [brɒnz] adj. бро́нзавы;

bronze skin бро́нзавая ску́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ву́сцілкавы, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для вусцілак. Вусцілкавая скура. Вусцілкавы кардон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атла́сісты, ‑ая, ‑ае.

Гладкі, бліскучы, падобны на атлас. Атласістая скура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шурпа́цець, ‑ее; незак.

Станавіцца шурпатым (у 1 знач.). Скура шурпацее.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агу́зак, -зка, мн. -зкі, -зкаў, м. (спец.).

1. Сцягновая частка мясной тушы; азадак.

2. Скура з задняй часткі жывёліны.

3. Тое, што і камель.

|| прым. агу́зачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гусі́ны Gänse-;

гусі́ная ску́ра мед Gänsehaut f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ла́йка​II ж (скура) Glacéleder [-´se:-] n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

варсі́т, ‑у, М ‑сіце, м.

Спец. Штучная скура для верху абутку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)