агу́зак, -зка, мн. -зкі, -зкаў, м. (спец.).

1. Сцягновая частка мясной тушы; азадак.

2. Скура з задняй часткі жывёліны.

3. Тое, што і камель.

|| прым. агу́зачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

гусі́ны Gänse-;

гусі́ная ску́ра мед Gänsehaut f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ла́йка​II ж (скура) Glacéleder [-´se:-] n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

варсі́т, ‑у, М ‑сіце, м.

Спец. Штучная скура для верху абутку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паздзіра́цца, ‑аецца; зак.

Садрацца — пра ўсё, многае. Паздзіралася скура каля пазногцяў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

skinny [ˈskɪni] adj. infml, derog. ве́льмі худы́; ску́ра ды ко́сці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

leathern

[ˈleðərn]

adj.

1) скураны́

2) як ску́ра; цьвярды́, як ску́ра

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

гадзю́чы, ‑ая, ‑ае.

Які належыць гадзюцы, уласцівы ёй. Гадзючая скура. Гадзючы нораў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадвіса́ць, ‑ае; зак.

Разм. Адвіснуць — пра ўсё, многае. Кішэні паадвісалі. Скура паадвісала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шаўро́, нескл., н.

Мяккая тонкая скура хромавага дублення, вырабленая са шкур коз.

[Фр. chevreau — казляня.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)