1.Сваяк, радня. Багатыя суродзічы героя казкі.// Пра жывёл, раслін аднаго віду. Індыйская свіння не пародзістая і мала чым адрозніваецца ад сваіх дзікіх суродзічаў.«ЛіМ».// Член аднаго з кім‑н. роду ў радавым грамадстве.
2. Той, хто належыць да адной з кім‑н. народнасці, нацыянальнасці або з’яўляецца ўраджэнцам адной з кім‑н. мясцовасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
relative
[ˈrelətɪv]1.
n.
1) свая́к -а́m., свая́чка f.; радня́f.
2) Gram. адно́сны займе́ньнік
2.
adj.
адно́сны, параўна́льны
•
- relative to
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ángehörige
subm, f -n, -n
1) свая́к, свая́чка
2) член (якой-н. арганізацыі); грамадзяні́н (якой-н. дзяржавы)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Вячэ́рнік ’малодшы брат нявесты’ (Шэйн.). Утворана з суф. ‑ік ад вячэрні у тым жа значэнні. Паводле Шэйна, вечарам напярэдадні вяселля ён расплятае нявесце косы. Блізка да бел. стаіць рус.дыял.вечерник ’сваяк нявесты, які вязе яе да вянца’, якое, аднак, не ўтварае адзінага арэала з бел. (перм., калуж., СРНГ). Параўн. яшчэ вячэрнікі (гл.), рус.вечерние.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
miecz
м. меч;
miecz Damoklesa — Дамоклаў меч;
krewny po ~u — сваяк па мужчынскай лініі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
соро́дичм., уст.
1.(одного рода) ро́дзіч, -ча м., крэ́ўны, -нага м.;
2.(родственник)свая́к, -ка́м., радня́, -ні́ж.;
3.(земляк) зямля́к, род. земляка́м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
cognate
[ˈkɑ:gneɪt]1.
adj.
ро́дны, свая́цкі
cognate words — сло́вы аднаго́ ко́раня, аднаго́ пахо́джаньня
2.
n.
1) свая́к -а́m., свая́чка f.
2) свая́цкія мо́вы, аднакарэ́нныя сло́вы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
kądziel
ж.
1. кудзеля;
2. калаўрот;
krewny po ~i — сваяк па жаночай лініі (па кудзелі)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Радзі́целі мн. л. ’нябожчыкі, родзічы’ (Ян., Нас., Гарэц.), радзі́целі, радзі́цельскі дзень ’Дзяды’ (Мат. Гом.), радзі́цель адз. л. ’родзіч, сваяк’ (ст.-дар., Жыв. сл.). Значэнне ’памёршыя бацькі’ з’явілася вынікам дыферэнцыяцыі назваў з-за семантычнага пераразмеркавання слоў бацькі́ (мясцовая назва бліжэйшых крэўных) і радзі́целі (з рус.роди́тели ’бацькі’), што з ц.-слав., ст.-слав.родитель ’тварэц; бацька’ (БЕР, 6, 297). Адносна мн. л. гл. Фасмер, 3, 492.