krewniak

krewnia|k

м. разм. сваяк, радня;

bliscy ~cy — блізкая радня

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

да́льні разм.

1. (аддалены) fern; entlégen, entférnt; weit;

да́льні шлях wéiter Weg;

2. перан. (далёкі, няродны) wéitläufig; entférnt;

да́льні свая́к entférnter Verwándter

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

суро́дзіч, ‑а, м.

1. Сваяк, радня. Багатыя суродзічы героя казкі. // Пра жывёл, раслін аднаго віду. Індыйская свіння не пародзістая і мала чым адрозніваецца ад сваіх дзікіх суродзічаў. «ЛіМ». // Член аднаго з кім‑н. роду ў радавым грамадстве.

2. Той, хто належыць да адной з кім‑н. народнасці, нацыянальнасці або з’яўляецца ўраджэнцам адной з кім‑н. мясцовасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

родня́ ж.

1. собир. радня́, -ні́ ж.;

2. (родственник) разг. свая́к, -ка́ м., радня́, -ні́ ж.; (родственница) свая́чка, -кі ж., радня́, -ні́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

relative

[ˈrelətɪv]

1.

n.

1) свая́к -а́ m., свая́чка f.; радня́ f.

2) Gram. адно́сны займе́ньнік

2.

adj.

адно́сны, параўна́льны

•

- relative to

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ángehörige

sub m, f -n, -n

1) свая́к, свая́чка

2) член (якой-н. арганізацыі); грамадзяні́н (якой-н. дзяржавы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Вячэ́рнік ’малодшы брат нявесты’ (Шэйн.). Утворана з суф. ‑ік ад вячэрні у тым жа значэнні. Паводле Шэйна, вечарам напярэдадні вяселля ён расплятае нявесце косы. Блізка да бел. стаіць рус. дыял. вечерник ’сваяк нявесты, які вязе яе да вянца’, якое, аднак, не ўтварае адзінага арэала з бел. (перм., калуж., СРНГ). Параўн. яшчэ вячэрнікі (гл.), рус. вечерние.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

miecz

м. меч;

miecz Damoklesa — Дамоклаў меч;

krewny po ~u — сваяк па мужчынскай лініі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

соро́дич м., уст.

1. (одного рода) ро́дзіч, -ча м., крэ́ўны, -нага м.;

2. (родственник) свая́к, -ка́ м., радня́, -ні́ ж.;

3. (земляк) зямля́к, род. земляка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агна́ты​1

(лац. agnatus = сваяк па бацьку)

1) члены старажытнарымскай сям’і, якія паходзілі па мужчынскай лініі ад аднаго родапачынальніка, а таксама тыя, якія ўваходзілі ў сям’ю пры ўсынаўленні або шлюбе (параўн. кагнаты);

2) кроўныя сваякі-мужчыны германскай сям’і, звязаныя паходжаннем па мужчынскай лініі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)