наглумі́ць, ‑глумлю, ‑глуміш, ‑глуміць; зак., чаго.

Разм. Зрабіць непрыгодным, сапсаваць у нейкай колькасці. Наглуміць паперы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спе́сціць, спешчу, спесціш, спесціць; зак., каго-што.

Сапсаваць празмернымі пяшчотамі; зрабіць распешчаным, капрызным. Спесціць дзяцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загубі́ць, -ублю́, -у́біш, -у́біць; -у́блены; зак.

1. каго-што. Пагубіць, давесці да смерці.

З. чалавека.

З. чыё-н. жыццё (сапсаваць жыццё каму-н., зрабіць няшчасным).

2. што. Марна патраціць (разм.).

З. многа грошай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разла́дзіць, -ла́джу, -ла́дзіш, -ла́дзіць; -ла́джаны; зак., што.

1. Вывесці з рабочага стану (спец.).

Р. станок.

2. Расстроіць, парушыць што-н.

Р. справу.

Р. вяселле.

3. Сапсаваць (пра здароўе).

|| незак. разла́джваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Зно́даць ’сапсаваць, знішчыць’ (мядз., Нар. словатв.). Ад нодаць ’псаваць’ (Касп.). Параўн. занодаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пагню́сіць ’зрабіць нягодным, сапсаваць (Сцяшк.), ’замуціць (воду)’ (Дзімітр., Шн., навагр.). Гл. гнусны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

verpfúschen

vt сапсава́ць, папсава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пагнюсі́ць, ‑гнюшу, ‑гнюсіш, ‑гнюсіць; зак., што.

Разм.

1. Зрабіць брудным. Пагнюсіць касцюм.

2. Зрабіць нягодным, сапсаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сашрубава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак., што.

1. Злучыць, змацаваць трубамі.

2. Сапсаваць частым зашрубоўваннем і расшрубоўваннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

put out of action

вы́весьці са стро́ю, зь дзе́йнасьці; пашко́дзіць; сапсава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)