общи́на ж.

1. ист. абшчы́на, -ны ж.;

2. (общество, организация) уст. супо́лка, -кі ж.; (товарищество) тавары́ства, -ва ср.;

религио́зная общи́на рэлігі́йная супо́лка (рэлігі́йнае тавары́ства);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

табу́, нескл., н.

1. У першабытных пародаў — рэлігійная забарона на якое‑н. слова, дзеянне, прадмет, за парушэнне якой вінаваты нібыта караецца звышнатуральнымі сіламі. // перан. Наогул пра што‑н. забароненае.

2. У лінгвістыцы — забарона на ўжыванне пэўных слоў, абумоўленая сацыяльна-палітычнымі, гістарычнымі, культурнымі, этычнымі або эмацыянальнымі фактарамі.

[Палінезійскае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

катэхі́зіс

(гр. katechesis = вуснае настаўленне)

рэлігійная кніга, якая змяшчае кароткі выклад хрысціянскага веравучэння ў пытаннях і адказах.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

абшчы́на ж.

1. гіст. Geméinde f -, -n;

2. (арганізацыя) Veréinigung f -, -en, Veréin m -(e)s, -e, Organisatión -, -en;

рэлігі́йная абшчы́на kírchliche [religiöse] Veréinigung

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бра́цтва, ‑а, н.

1. Садружнасць, еднасць; брацкі саюз. [Адась Гушка:] — Калі мы [салдаты] зробім сабе сапраўдную бацькаўшчыну, дзе будзе брацтва народаў, дзе будзе чалавеку воля, дзе ён здзеку на сабе не будзе чуць, — за бацькаўшчыну тую і паваяваць з ворагамі можна будзе. Чорны.

2. Кола людзей, згуртаваных для якой‑н. адной мэты; рэлігійная абшчына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіта́б

(ар. kitab)

рэлігійная кніга, напісаная на беларускай мове арабскім пісьмом; ствараліся татарамі, якія пасяляліся на Беларусі з 14 ст.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

медрэсэ́

(ар. madrasa = месца, дзе даюць урюкі)

сярэдняя і вышэйшая рэлігійная школа ў мусульман у краінах Блізкага і Сярэд. Усходу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

янсені́зм

[ад гал. C. Jansen = прозвішча гал. багаслова (1585—1638)]

рэлігійная рэфармісцкая плынь у каталіцкай царкве 17—18 ст., блізкая да кальвінізму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бапты́зм

(ад гр. baptizo = хрышчу)

рэлігійная плынь у хрысціянстве, якая прапаведуе хрышчэнне ў сталым узросце і адмаўляе некаторыя абрады і догматы хрысціянскай царквы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

е́рась

(гр. hairesis)

1) рэлігійная плынь, варожая догматам пануючай рэлігіі;

2) перан. адступленне ад агульнапрынятых правіл, палажэнняў;

3) перан. бязглуздзіца, лухта (несці е.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)