надае́длівы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і надакучлівы. Рука ў лубках гудзе надаедлівым болем. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Руч (ручь) ’выгода’, ’парука’, сюды ж рука́ ’выгода, зручнасць’: тобе рука тыды ѣхаць (Нас.), ’у самы раз, спадручна’ (ТС). Прыслоўнае ўтварэнне ад рука (гл.) па тыпу аберуч ’дзвюма рукамі’, насустрач і пад. (гл. Карскі 2-3, 71).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

prosthesis

[prɑ:sˈӨi:sɪs]

n., pl. -theses

пратэ́з -а m. (шту́чная рука́, нага́, зу́бы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Hándschrift

f -, -en

1) по́чырк, рука́

2) ру́капіс, манускры́пт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

tremulous [ˈtremjələs] adj. lit.

1. дрыжа́чы (голас, рука)

2. трапяткі́, нясме́лы, баязлі́вы (позірк, усмешка і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

veined [veɪnd] adj. з жы́ламі; з жы́лкамі;

a vei ned hand жы́лістая рука́;

veined marble узо́рысты ма́рмур

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адсо́хнуць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -со́хне; -со́х, -хла; зак.

1. Пра часткі раслін: засохшы, адпасці.

Галінка адсохла.

2. Пра частку цела: страціць здольнасць рухацца, дзейнічаць з прычыны хваробы (разм.).

Рука адсохла.

◊

Каб табе язык адсох — праклён таму, хто нядобра сказаў.

|| незак. адсыха́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Ру́чка 1 памянш.-ласк. ’рука’, ’дзяржанне’, ’пісьмовая прылада’ (ТСБМ), сюды ж ру́чку звяза́ць ’павянчаць, абручыць’ (брасл., Нар. сл.), ру́чкі ’драбіны ў возе’ (міёр., Нар. сл.; Маслен.), ру́чыца ’ручка, дзяржанне’ (ТС). Усё з метанімічным пераносам да рука (гл.).

Ру́чка 2 ’ручайка’ (Сл. Брэс.). Да рука, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

замі́ж, прыназ. з Р.

Абл. Замест. І тчэ, забыўшыся, рука, Заміж персідскага ўзору, Цвяток радзімы васілька. Багдановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безвало́сы, ‑ая, ‑ае.

Пазбаўлены валасоў. І мускулістая безвалосая рука Раўбіча, упрыгожаная жалезным бранзалетам, павольна паказала на .. [курган]. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)