Руда́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Руда́
Р. Руды́
Д. Рудзе́
В. Руду́
Т. Рудо́й
Рудо́ю
М. Рудзе́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кори́чневый кары́чневы; руды́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ры́жий ры́жы, руды́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рудано́сны, -ая, -ае.

3 залежамі руды.

Р. пласт.

|| наз. рудано́снасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

руда-...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) руды, з рудым адценнем, напр.: руда-жоўты, руда-чорны, руда-чырвоны;

2) руды, у спалучэнні з іншым, асобным колерам, напр.: руда-ружовы, руда-шэры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ру́до-жёлтый уст. руды́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шлак, -у, м.

Застылыя рэшткі пасля выплаўкі металу з руды.

|| прым. шла́кавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

го́рна-абагача́льны, -ая, -ае.

Які мае адносіны да здабычы каштоўных мінералаў з руды.

Г. камбінат.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зямлі́стасць ж., в разн. знач. земли́стость;

з. руды́ — земли́стость руды́;

з. тва́ру — земли́стость лица́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обогаще́ние абагачэ́нне, -ння ср., узбагачэ́нне, -ння ср.;

обогаще́ние руды́ горн. абагачэ́нне руды́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)