Wássergraben
m -s, gräben роў [кана́ва]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
рык, ‑у, м.
Моцны працяглы напружаны роў (жывёл). Выпушчаныя з хлявоў каровы, агалошваючы наваколле мычаннем, рыкам, ашалела несліся ў сасоннік. Навуменка. // Дзікі роў, злоснае рыканне (лясных жывёл). Мядзведзі выходзілі з пушчы і сваім рыкам наводзілі жудасць на людзей. Хромчанка. Дзесьці забрахала гіена, і здалёку пачуўся рык ільва. Маўр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
глыбо́зны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Вельмі глыбокі. Страшны замак, цяжкі, грозны. Пара вежаў, як адна, А навокал роў глыбозны. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цяні́сты в разн. знач. тени́стый;
ц. сад — тени́стый сад;
ц. роў — тени́стый овра́г
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рёв м.
1. (животных) роў, род. ро́ву м., рык, род. ры́ку м., рыка́нне, -ння ср.;
2. разг. (плач) роў, род. ро́ву м., плач, род. пла́чу м., ля́мант, -ту м.;
3. перен. (бури, вьюги) роў, род. ро́ву м., выццё, -цця́ ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
траншэ́я
(фр. tranchee)
1) вузкі доўгі роў з брустверам, які злучае ў адну лінію ўсе агнявыя пункты абароны;
2) роў, канава для розных гаспадарчых мэт (напр. т. для сіласу).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Gejóhle
n -s кры́кі, роў, ля́мант
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Pánzergraben
m -s, -gräben проціта́нкавы роў
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
growl1 [graʊl] n.
1. ры́канне, роў (пра жывёл); гы́рканне (пра сабаку)
2. бурча́нне, бу́ркат
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
wądół, ~ołu
м. роў; лагчына; лог
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)