браце́нік, ‑а, м.

Абл. Дваюрадны брат (рэдка — родны). На двор да Якава з’язджаецца сваяцтва з далёкіх вёсак: дзядзькі, цёткі, браценікі, ля вазоў стаяць, кураць, гутараць. Галавач. У нядобры час даведаўся герой наш [Іван], што браценік яго родны, адпушчаны з войска, падпусціў яму канкурэнцыю. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

home​2 [həʊm] adj.

1. ха́тні, дама́шні;

a home address ха́тні, дама́шні а́драс;

home lessons ха́тняе, дама́шняе зада́нне

2. сяме́йны;

home interests інтарэ́сы сям’і́

3. ро́дны, свой;

a home town ро́дны го́рад

4. уну́траны;

home politics уну́траная палі́тыка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

роди́мый в разн. знач. ро́дны;

◊

роди́мое пятно́ а) радзі́мы знак, радзі́мка; б) перен. радзі́мая пля́ма.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Gebúrtshaus

n -es, -häuser ро́дны дом

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Héimat

f -, -en радзі́ма, ро́дны край

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

◎ *Няродня, нырідня ’падчарыца’ (брэсц., Нар. лекс.). Да родны, радня (гл.), параўн. ст.-рус. несын ’пасынак, няродны сын’, недонка ’падчарыца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ро́жаны ’родны’ (Нас.). Магчыма, уплыў польск. rodzony ’тс’, звычайна з прыстаўкамі ‑ро́джаны (напр., наро́джаны). Да род 1, радзіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адве́даць, -аю, -аеш, -ае; зак.

1. каго-што. Наведаць каго-, што-н., пабываць у каго-н. дзе-н.

А. хворага сябра.

А. родны кут.

2. чаго. Пакаштаваць, паспытаць.

А. спелых груш.

3. чаго. Спазнаць, зведаць, паспытаць.

А. шчасця.

|| незак. адве́дваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адве́дванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

soil​1 [sɔɪl] n. гле́ба; зямля́; грунт;

rich soil урадлі́вая гле́ба;

one’s native soil lit. радзі́ма, ро́дны кут

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Айце́ц царк. (БРС, Гарэц.), ’родны бацька’ (Сцяшк. МГ), ст.-бел. ойтець, ойцець ’бацька, духоўнік’ (1632) (Булыка, Запазыч.) < польск. ojciec. Гл. айчым, айчына.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)