expand
[ɪkˈspænd]
1.
v.t.
1) пашыра́ ць
to expand one’s rule — пашы́ рыць сваю́ ўла́ ду
2) распасьціра́ ць (кры́ лы) ; распушча́ ць (гальлё, ве́ тразь)
3) гавары́ ць падрабя́ зна
4) Math. раскрыва́ ць фо́ рмулу, ду́ жкі
2.
v.i.
1) пашыра́ цца
2) распуска́ цца (пра пупы́ шкі)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Слізі́ ць ‘сачыцца’, ‘мокнуць (пра рану)’ (Сл. ПЗБ , ПСл ), слі́ зіць , слізі́ ць ‘тс’ (ТС ), сюды ж, відаць, і слю́ знуць ‘прэць, гніць’ (Варл. ). Параўн. укр. слизи́ ти ‘сачыцца’, славац. sliziť ‘прапускаць вадкасць’, славен. slizéti ‘сачыцца’, серб.-харв. слизити ‘паціху цячы, сачыцца’, slíziti ‘тс’, балг. дыял. слизи ‘паціху прасочваецца праз якую-небудзь перашкоду, сочыцца’. Борысь (Czak. stud., 82) адносіць сюды і ўкр. сли́ знути ‘таяць’, н.-луж. śliznuś ‘таяць, распускацца (пра снег, масла)’, старое польск. śliznąć ‘пакрывацца сліззю, рабіцца слізкім (пра мяса і інш.)’, śliżeć ‘станавіцца слізкім, вільготным (пра сала)’, славен. slizniti ‘таяць (пра снег, масла)’ і рэканструюе прасл. *sliziti ‘выдзяляць з сябе вільгаць, слізь’, што суадносіцца з *slizъkъ (з суф. ‑ъkъ ), гл. слізкі , слізь . Параўн. БЕР , 6, 878; SEK , 4, 309.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
sprout
[spraʊt]
1.
v.i.
1) узыхо́ дзіць; пуска́ ць па́ расткі
Seeds sprout — Насе́ ньне прараста́ е
2) распуска́ цца
Buds sprout in the spring — Пупы́ шкі распуска́ юцца ўве́ сну
3) ху́ тка, шпа́ рка разьвіва́ цца
2.
n.
1) па́ растак, ато́ жылак -ка m.
2) малы́ хлапе́ ц
•
- sprouts
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
come out
а) выхо́ дзіць (з пако́ ю, з дру́ ку — пра кні́ гу)
б) зако́ нчыцца, вы́ йсьці
в) раскры́ цца, вы́ явіцца
The truth will come out — Пра́ ўда вы́ явіцца
The secret came out — Сакрэ́ т раскры́ ўся
г) дэбютава́ ць
д) распуска́ цца (пра лісты́ , кра́ скі)
е) выво́ дзіцца (пра пля́ мы)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
foliate
1. [ˈfɔʊliət]
adj.
1) ліставы́ , лісьцяны́ (лес)
2) лістападо́ бны
2. [ˈfɔʊlieɪt]
v.i.
1) пакрыва́ цца лі́ сьцем (пра дрэ́ вы) , распуска́ цца
2) расшчапля́ цца на то́ нкія пласты́
3.
v.t.
1) упрыго́ жваць лісьцёвым арнамэ́ нтам
2) пакрыва́ ць ліста́ мі
3) пакрыва́ ць мэталёвай фо́ льгай (шкло) , срэ́ брыць
4) нумарава́ ць а́ ркушы (кні́ гі)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
расходи́ ться I несов.
1. разыхо́ дзіцца, расхо́ дзіцца;
расходи́ ться в ра́ зные сто́ роны разыхо́ дзіцца (расхо́ дзіцца) у ро́ зныя бакі́ ;
ту́ чи расхо́ дятся хма́ ры разыхо́ дзяцца (расхо́ дзяцца);
расходи́ ться во взгля́ дах мець ро́ зныя по́ гляды, разыхо́ дзіцца (расхо́ дзіцца) у по́ глядах;
2. (растворяться) растава́ ць, распуска́ цца ;
3. перен. разыхо́ дзіцца, усхо́ джвацца, обл. завіна́ цца; см. разойти́ сь .
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
unfold
[ʌnˈfoʊld]
1.
v.t.
1)
а) разго́ ртваць
to unfold a napkin — разгарну́ ць сурвэ́ тку
б) распуска́ ць, раскрыва́ ць (парасо́ н)
2) разго́ ртваць, выпро́ стваць; распасьціра́ ць, раскрыва́ ць (кры́ лы, ру́ кі)
3) прадстаўля́ ць, пака́ зваць; тлума́ чыць
to unfold the country’s past — прадста́ віць міну́ лае краі́ ны
2.
v.i.
1) распуска́ цца (пра пупы́ шкі) ; разьвіва́ цца
2) разго́ ртвацца, раскрыва́ цца (пра парасо́ н)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
leaf
[li:f]
1.
n. , pl. leaves
1) ліст -а́ і (збо́ рнае) -у m. , pl. лісты́ , лісьцё n.
the fall of the leaves — апада́ ньне лісто́ ў
2) ліст -а́ m. , а́ ркуш -а m. (папе́ ры, мэта́ лу, фане́ ры)
3) устаўна́ я до́ шка, адкідна́ я до́ шка (у стале́ )
2.
v.i.
пакрыва́ цца лісьцём, распуска́ цца
3.
v.t.
гарта́ ць, пераго́ ртваць (старо́ нкі кні́ гі)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
á ufschließen
*
1.
vt
1) адчыня́ ць
2) тлума́ чыць
3) геал. разве́ дваць
2.
(sich)
1) распуска́ цца ; раскрыва́ цца
sein Herz schloss sich mir auf — мне раскры́ лася яго́ душа́
2) змыка́ цца
die Ré ihen schló ssen sich fest auf — рады́ самкну́ ліся
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
цвісці́ , цвіту, цвіцеш, цвіце; цвіцём, цвіцяце; незак.
1. Раскрывацца, распускацца (пра кветкі). Спарыш і дзяцельнік гусціліся ля дарог, цвілі і вялі жоўтыя кветкі. Чорны . Усцяж дарогі цвілі буйныя белыя рамонкі. Арабей . // Мець кветкі; быць пакрытым кветкамі. На полі першая раса. І сталі яблыні цвісці... Броўка . Сад цвіў густа і дружна. Дуброўскі . Касі луг, як цвіце. З нар . / у перан. ужыв. Паглядзі, як наўкол прыгожа, Калі неба цвіце на ўсходзе. Гілевіч . На Санькавым твары цвіце вясёлая ўсмешка. Якімовіч . Густою чырванню цвілі На мне мае бінты. Пысін .
2. перан. Знаходзіцца ў стане фізічнага росквіту; быць здаровым, прыгожым. «Цвіце кабета, хоць і турбот у яе багата», — мімаволі падумаў Ваўчок. Хадкевіч . // Быць радасным, ажыўленым. Пералічваючы ў лагеры захопленыя трафеі, партызаны цвілі ад радасці. Бураўкін . Аляксей заўсёды цвіце ўсмешкай, яго можна назваць сімпатычным. Навуменка .
3. перан. Паспяхова развівацца, квітнець. Нядаўна тут цвіло, дыхала прыгожае, зайздроснае жыццё. Лупсякоў . Наша мова, якая вякамі пагарджалася, нарэшце цвіце і красуе разам з народам. Дамашэвіч .
4. Пакрывацца цвіллю. Спрадвеку цвіла вада ў гэтых сажалках. «Звязда» . Уставайце, хлеб даядайце, а то вы спіцё, а хлеб цвіце. З нар .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)