expand

[ɪkˈspænd]

1.

v.t.

1) пашыра́ць

to expand one’s rule — пашы́рыць сваю́ ўла́ду

2) распасьціра́ць (кры́лы); распушча́ць (гальлё, ве́тразь)

3) гавары́ць падрабя́зна

4) Math. раскрыва́ць фо́рмулу, ду́жкі

2.

v.i.

1) пашыра́цца

2) распуска́цца (пра пупы́шкі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Слізі́ць ‘сачыцца’, ‘мокнуць (пра рану)’ (Сл. ПЗБ, ПСл), слі́зіць, слізі́ць ‘тс’ (ТС), сюды ж, відаць, і слю́знуць ‘прэць, гніць’ (Варл.). Параўн. укр. слизи́ти ‘сачыцца’, славац. sliziť ‘прапускаць вадкасць’, славен. slizéti ‘сачыцца’, серб.-харв. слизити ‘паціху цячы, сачыцца’, slíziti ‘тс’, балг. дыял. слизи ‘паціху прасочваецца праз якую-небудзь перашкоду, сочыцца’. Борысь (Czak. stud., 82) адносіць сюды і ўкр. сли́знути ‘таяць’, н.-луж. śliznuś ‘таяць, распускацца (пра снег, масла)’, старое польск. śliznąć ‘пакрывацца сліззю, рабіцца слізкім (пра мяса і інш.)’, śliżeć ‘станавіцца слізкім, вільготным (пра сала)’, славен. slizniti ‘таяць (пра снег, масла)’ і рэканструюе прасл. *sliziti ‘выдзяляць з сябе вільгаць, слізь’, што суадносіцца з *slizъkъ (з суф. ‑ъkъ), гл. слізкі, слізь. Параўн. БЕР, 6, 878; SEK, 4, 309.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sprout

[spraʊt]

1.

v.i.

1) узыхо́дзіць; пуска́ць па́расткі

Seeds sprout — Насе́ньне прараста́е

2) распуска́цца

Buds sprout in the spring — Пупы́шкі распуска́юцца ўве́сну

3) ху́тка, шпа́рка разьвіва́цца

2.

n.

1) па́растак, ато́жылак -ка m.

2) малы́ хлапе́ц

- sprouts

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

come out

а) выхо́дзіць (з пако́ю, з дру́ку — пра кні́гу)

б) зако́нчыцца, вы́йсьці

в) раскры́цца, вы́явіцца

The truth will come out — Пра́ўда вы́явіцца

The secret came out — Сакрэ́т раскры́ўся

г) дэбютава́ць

д) распуска́цца (пра лісты́, кра́скі)

е) выво́дзіцца (пра пля́мы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

foliate

1. [ˈfɔʊliət]

adj.

1) ліставы́, лісьцяны́ (лес)

2) лістападо́бны

2. [ˈfɔʊlieɪt]

v.i.

1) пакрыва́цца лі́сьцем (пра дрэ́вы), распуска́цца

2) расшчапля́цца на то́нкія пласты́

3.

v.t.

1) упрыго́жваць лісьцёвым арнамэ́нтам

2) пакрыва́ць ліста́мі

3) пакрыва́ць мэталёвай фо́льгай (шкло), срэ́брыць

4) нумарава́ць а́ркушы (кні́гі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

расходи́тьсяI несов.

1. разыхо́дзіцца, расхо́дзіцца;

расходи́ться в ра́зные сто́роны разыхо́дзіцца (расхо́дзіцца) у ро́зныя бакі́;

ту́чи расхо́дятся хма́ры разыхо́дзяцца (расхо́дзяцца);

расходи́ться во взгля́дах мець ро́зныя по́гляды, разыхо́дзіцца (расхо́дзіцца) у по́глядах;

2. (растворяться) растава́ць, распуска́цца;

3. перен. разыхо́дзіцца, усхо́джвацца, обл. завіна́цца; см. разойти́сь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

unfold

[ʌnˈfoʊld]

1.

v.t.

1)

а) разго́ртваць

to unfold a napkin — разгарну́ць сурвэ́тку

б) распуска́ць, раскрыва́ць (парасо́н)

2) разго́ртваць, выпро́стваць; распасьціра́ць, раскрыва́ць (кры́лы, ру́кі)

3) прадстаўля́ць, пака́зваць; тлума́чыць

to unfold the country’s past — прадста́віць міну́лае краі́ны

2.

v.i.

1) распуска́цца (пра пупы́шкі); разьвіва́цца

2) разго́ртвацца, раскрыва́цца (пра парасо́н)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

leaf

[li:f]

1.

n., pl. leaves

1) ліст -а́ і (збо́рнае)m., pl. лісты́, лісьцё n.

the fall of the leaves — апада́ньне лісто́ў

2) ліст -а́ m., а́ркуш -а m. (папе́ры, мэта́лу, фане́ры)

3) устаўна́я до́шка, адкідна́я до́шка (у стале́)

2.

v.i.

пакрыва́цца лісьцём, распуска́цца

3.

v.t.

гарта́ць, пераго́ртваць (старо́нкі кні́гі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ufschließen

*

1.

vt

1) адчыня́ць

2) тлума́чыць

3) геал. разве́дваць

2.

(sich)

1) распуска́цца; раскрыва́цца

sein Herz schloss sich mir auf — мне раскры́лася яго́ душа́

2) змыка́цца

die Rihen schlssen sich fest auf — рады́ самкну́ліся

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

цвісці́, цвіту, цвіцеш, цвіце; цвіцём, цвіцяце; незак.

1. Раскрывацца, распускацца (пра кветкі). Спарыш і дзяцельнік гусціліся ля дарог, цвілі і вялі жоўтыя кветкі. Чорны. Усцяж дарогі цвілі буйныя белыя рамонкі. Арабей. // Мець кветкі; быць пакрытым кветкамі. На полі першая раса. І сталі яблыні цвісці... Броўка. Сад цвіў густа і дружна. Дуброўскі. Касі луг, як цвіце. З нар. / у перан. ужыв. Паглядзі, як наўкол прыгожа, Калі неба цвіце на ўсходзе. Гілевіч. На Санькавым твары цвіце вясёлая ўсмешка. Якімовіч. Густою чырванню цвілі На мне мае бінты. Пысін.

2. перан. Знаходзіцца ў стане фізічнага росквіту; быць здаровым, прыгожым. «Цвіце кабета, хоць і турбот у яе багата», — мімаволі падумаў Ваўчок. Хадкевіч. // Быць радасным, ажыўленым. Пералічваючы ў лагеры захопленыя трафеі, партызаны цвілі ад радасці. Бураўкін. Аляксей заўсёды цвіце ўсмешкай, яго можна назваць сімпатычным. Навуменка.

3. перан. Паспяхова развівацца, квітнець. Нядаўна тут цвіло, дыхала прыгожае, зайздроснае жыццё. Лупсякоў. Наша мова, якая вякамі пагарджалася, нарэшце цвіце і красуе разам з народам. Дамашэвіч.

4. Пакрывацца цвіллю. Спрадвеку цвіла вада ў гэтых сажалках. «Звязда». Уставайце, хлеб даядайце, а то вы спіцё, а хлеб цвіце. З нар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)