шыка́рны

(фр. chicard)

1) раскошны, багаты, пышны (напр. ш-ае ўбранне);

2) вельмі прыгожы, цудоўны (напр. ш. букет).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

bogaty

1. багаты, заможны;

2. багаты; каштоўны; пышны, раскошны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

splendid [ˈsplendɪd] adj.

1. пы́шны, бага́ты, раско́шны;

a splendid palace раско́шны пала́ц;

a splendid gift шчо́дры падару́нак;

a splendid sight ве́лічнае відо́вішча

2. dated ве́льмі до́бры, выда́тны, цудо́ўны; надзвыча́йны;

a splendid talent бліску́чы та́лент;

a splendid idea цудо́ўная ідэ́я;

have a splendid time цудо́ўна право́дзіць час

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

plush

[plʌʃ]

1.

n.

плюш -у m. (ткані́на)

2.

adj., Sl.

раско́шны, дарагі́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

благода́тный

1. (изобилующий благами, природными богатствами) бага́ты, раско́шны;

2. (хороший) до́бры; (чудесный) цудо́ўны; (счастливый) шчаслі́вы; (благоприятствующий) спрыя́льны; (животворный) жыватво́рны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wspaniały

1. пышны, вялікапышны, раскошны;

2. цудоўны; надзвычайны; вельмі добры

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

marvelous

[ˈmɑ:rvləs]

adj.

1) цудо́ўны, надзвыча́йны

2) непраўдападо́бны, невераго́дны

3) informal ве́льмі до́бры, раско́шны, выда́тны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

opulent [ˈɒpjələnt] adj. fml

1. бага́ты, замо́жны, раско́шны;

opulent villas раско́шныя ві́лы (пра загарадныя дамы)

2. пы́шны, бага́ты, густы́;

opulent vegetation пы́шная раслі́ннасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

luxury

[ˈlʌgʒəri]

1.

n., pl. -ries

1) раско́ша, пы́шнасьць f.

2) вялі́кая прые́мнасьць, асало́да ці уце́ха f.

the luxury of a good book — асало́да ад до́брае кні́гі

2.

adj.

раско́шны

a luxury hotel — раско́шны гатэ́ль

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пала́ц

(польск. pałac < іт. palazzo, ад лац. palatium = палац)

1) вялікі, раскошны будынак, дзе пастаянна знаходзіцца цар, кароль, кіраўнік дзяржавы;

2) вялікі будынак грамадскага прызначэння, які вылучаецца сваёй архітэктурай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)