|| незак.перакро́йваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).
|| наз.перакро́йванне, -я, н. (да 1 знач.) іперакро́йка, -і, ДМ -йцы, ж. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прапілава́ць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; зак., што.
1.Разрэзаць пілой што‑н. да пэўнай мяжы ці наскрозь. Прапілаваць дрэва да сярэдзіны.// Выразаць пілой (якую‑н. адтуліну). Прапілаваць праём для акна.
2. і без дап. Пілаваць некаторы час. Прапілаваць дровы ўвесь дзень.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
распаро́ць, ‑пару, ‑пораш, ‑пора; зак., што.
1. Разарваўшы ніткі, распусціць, ліквідаваць (шво, узор і пад.). Распароць аздобную строчку. □ [Хлопец] распароў нейкае шво ў пінжачнай падшэўцы.Чорны.// Разарваць, разрэзаць на часткі, распусціўшы швы. Распароць старое паліто. □ Вось доктар тонкім бліскучым ножыкам распароў рукаў кашулі дырэктара, агаліў плячо і ўсю правую руку.Нядзведскі.
2. Разарваць, разрэзаць чым‑н. вострым. Я сядзеў побач з .. [Цімохам], латаў валёнак — распароў удзень у лесе.Савіцкі.
3. Нанесці глыбокую рану чым‑н. вострым. Вепр іклом распароў .. [Яўхіму] лытку да самай косткі.Чарнышэвіч./убезас.ужыв.Васілю Міхальчуку распарола асколкам жывот, і пасля шпіталя яго звольнілі з арміі.Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
asunder[əˈsʌndə]adv.dated
1. у ро́зныя бакі́;
rush asunder кі́нуцца ў ро́зныя бакі́;
families torn asunder by a war се́м’і, раскі́даныя ў ро́зныя бакі́ вайно́й
2. на кава́лкі, на ча́сткі;
break/cut asunder разлама́ць/разрэ́заць на ча́сткі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
rozciąć
rozcią|ć
зак.разрэзаць; рассячы;
~łem sobie nogę — я парэзаў нагу
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
sever
[ˈsevər]1.
v.t.
1) разраза́ць, адраза́ць, адсяка́ць
to sever a rope — разрэ́заць вяро́ўку
2) парыва́ць (су́вязі, дачыне́ньні)
2.
v.i.
аддзяля́цца, падзяля́цца
to sever into two factions — падзялі́цца на дзьве фра́кцыі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
раз...¹ (раза..., рас...), дзеяслоўная прыстаўка.
Абазначае:
1) дзяленне на часткі, размеркаванне па частках, па месцах, па паверхні і пад., напр.: разрэзаць, разарваць, раскідаць, размазаць;
2) узмацненне, напружанне ў праяўленні дзеяння, напр.: раскарміць, расхваліць;
3) у спалучэнні з -цца: пачатак працяглага, інтэнсіўнага дзеяння, напр.: разбурчацца, растанцавацца, разбалецца;
4) у спалучэнні з -цца: напрамак руху многіх у розныя бакі, напр.: раз’ехацца, разляцецца, рассыпацца;