Verbum

анлайнавы слоўнік

maraud

[məˈrɔd]

v.i.

марадзёрстваваць, займа́цца марадзёрствам, рабу́нкамі (у час вайны́)

v.t.

рабава́ць

марадзёрскі напа́д, марадзёрства n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ransack [ˈrænsæk] v.

1. (for) абшу́кваць, абша́рваць (дом, чамадан і г.д.);

ransack the town for a book абабе́гчы го́рад у по́шуках патрэ́бнай кні́гі

2. гра́біць, рабава́ць;

ransack smb.’s pockets абчы́сціць чые́-н. кішэ́ні

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

séngen

vt асмалі́ць (свінню і г.д.)

vi пячы́, палі́ць

~ und brénnen* — рабава́ць і разбура́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

mug⁴ [mʌg] v.

1. напада́ць на каго́-н. на ву́ліцы з мэ́тай грабяжу́, гра́біць, рабава́ць

2. (for) AmE, infml грыма́снічаць;

mug for the camera грыма́снічаць пе́рад ка́мерай

mug up [ˌmʌgˈʌp] phr. v. BrE, infml зубры́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

spoil

[spɔɪl]

v.t.

1) шко́дзіць, псава́ць

2) распушча́ць; разбэ́шчваць, расьпе́шчваць (дзяце́й)

3) кра́сьці; рабава́ць

v.i.

псава́цца

The fruit spoiled — Садавіна́ сапсава́лася

•

- spoils

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

гвалтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., каго-што.

1. Чыніць гвалт (у 1, 2 знач.); здзекавацца, прыгнятаць, няволіць. Нямецка-фашысцкія захопнікі, як толькі ўварваліся ў горад, адразу ж пачалі рабаваць, забіваць і гвалтаваць мірнае насельніцтва. «Беларусь».

2. Сілаю прымушаць жанчыну да палавога акта. Шмат чаго бачылі на сваім вяку старыя бярэзіны .. Бачылі, як п’яныя манахі гвалтавалі вясковую дзяўчыну, выкручвалі ёй рукі. Галавач.

3. Крычаць, шумець. — Алё! — гвалтаваў тэлефаніст каля апарата. Нікановіч. Навокал спяваюць, аж залягаюць, пеўні, кудахчуць куры, гвалтуюць вераб’і. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

латашы́ць, ‑ташу, ‑тошыш, ‑тошыць; незак., каго-што.

Разм.

1. Ірваць без разбору, псуючы і спусташаючы. Латашыць яблыкі. Латашыць суседскі гарох. □ Мы латашылі ўсё, што трапляла пад руку: бручку, моркву, цыбулю, часнок, памідоры. С. Александровіч.

2. Знішчаць, з’ядаючы і топчучы. Латошаць коні канюшыну. // Спусташаць. Рыгор з Паўлам накіраваліся ў лес. — Латошаць лес, як траву! — пашкадаваў Павал. — Што ж, лес сякуць — трэскі ля[ця]ць! Гартны. // Рабаваць. Латашыць чужыя клункі.

3. перан. Біць, лупцаваць. Як скоціцца .. [дзед], як пагоніцца за хлопцамі, як пачне латашыць кульбаю! Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Та́ліць ’прасці вельмі тонкай ніткай, высакаякасна’ (мёрск., Ск. нар. мовы). Гл. талька.

*Талі́ць ₁, толы́ты ’насычаць, карміць’ (драг., Бел.-укр. ізал.), часцей у прыставачных утварэннях наталіць (гл.): яго нічым ні наталіш (Сержп. Прымхі), утолі́ць ’задаволіць, насыціць’ (ТС). Параўн. укр. толи́ти ’заспакойваць’, палес. толи́ть ’раскормліваць, пічкаць’, рус. толи́ть ’тс’, ст.-польск. tolić ’тс’, славац. táliť sa ’добра харчавацца’, серб.-харв. то̀лити ’заспакойваць’, славен. toliti ’сунімаць, супакойваць’. Прасл. *toliti/*taliti, каўзатыў ад *tьlěti (гл. тлець), параўн. літ. tìlti ’стаяць моўчкі’, лат. tilinât ’распешчваць (дзіця)’, ст.-ірл. tuiti ’спаць’, магчыма, ст.-в.-ням. stilli ’ціхі’ (Фасмер, 4, 71; Бязлай, 4, 194; Варбат, Этимология–1970, 59; ЕСУМ, 5, 593). Гл. таксама уталяць.

*Талі́ць ₂, толі́ць ’збіраць, хаваць’: толіць тые грошы (ТС), та́лыты ’сцягваць у адно месца; траціць’ (Арх. Вяр.), сюды ж дзеяслоў шматкратнага дзеяння талаваць, гл. Лічыцца адаптаваным запазычаннем з цюркскіх моў, у якасці крыніцы прапануецца крым.-тат. тала ’дзерці, рабаваць’, роднаснае манг. tala ’рабаваць’ і пад. (Фасмер, 4, 15; ЕСУМ, 5, 509).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

pirate

[ˈpaɪrət]

1) піра́т -а m.

2) піра́цкі карабе́ль

v.i.

займа́цца піра́цтвам

v.t.

1) рабава́ць

2) выдава́ць або́ перадруко́ўваць без дазво́лу а́ўтара

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Raub

m -(e)s

1) рабу́нак, грабе́ж

2) здабы́ча;

an j-m etw. ~ begéhen* [verüben] гра́біць, рабава́ць каго́-н., што-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)