така́та, ‑ы, ДМ ‑каце, ж.

Віртуозная музычная п’еса для клавішнага інструмента (фартэпіяна, аргана і пад.), якая выконваецца ў хуткім тэмпе.

[Іт. toccata.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

а́рыя, ‑і, ж.

1. Вакальны твор для аднаго голасу (звычайна састаўная частка оперы, араторыі і пад.).

2. Інструментальная музычная п’еса пеўчага характару.

[Іт. aria.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Tónstück

n -(e)s, -e музы́чная п’е́са

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

flop​2 [flɒp] v.

1. плю́хацца, шлёпацца

2. infml цярпе́ць няўда́чу;

The play flopped. П’еса правалілася.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рэжысу́ра, ‑ы, ж.

1. Работа, дзейнасць рэжысёра. Заняцца рэжысурай.

2. Кіраўніцтва пастаноўкай (спектакля, фільма). П’еса ў другой рэжысуры.

3. зб. Кіраўнікі пастаноўкі, рэжысёры. Рашэнне рэжысуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трывія́льны, ‑ая, ‑ае.

Пазбаўлены свежасці і арыгінальнасці; звычайны. Трывіяльны жарт. Трывіяльная п’еса. □ Змітракова радасць .. патанае ў трывіяльных пакутах раздвоенага кахання. Юрэвіч. // Пошлы, вульгарны. Трывіяльны флірт.

[Фр. trivial.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вадэві́ль, ‑я, м.

Жартоўная п’еса, у якой дыялогі чаргуюцца з песнямі. Чарот напісаў для тэатра вясёлыя народныя вадэвілі: «Мікітаў лапаць», «Сварыліся ды пажаніліся», «Слуцкая варона». Рамановіч.

[Фр. vaudeville.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шля́гер, ‑а, м.

Новая модная, папулярная (да збітасці) песня ці інструментальная п’еса. Ён [амерыканец] спяшаўся вярнуцца на сваю базу, каб там выпіць віскі і паслухаць новы шлягер. Пішчыкава.

[Ням. Schlager.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

attribute​2 [əˈtrɪbju:t] v. прыпі́сваць, надава́ць;

This play is usually attributed to Shakespeare. Гэта п’еса звычайна прыпісваецца Шэкспіру.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

futile [ˈfju:taɪl] adj.

1. ма́рны, дарэ́мны;

a futile attempt ма́рная спро́ба

2. несур’ёзны; пусты́;

afutile play пуста́я п’е́са

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)