Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
АКАДЭ́МІІ НАВУ́К ХРЫБЕ́Т,
на Зах. Паміры, у Таджыкістане. Даўж. каля 110 км. Выш. да 7495 м (пік Камунізму). Складзены з асадкавых і метамарфічных парод, гранітаў. Водападзельны грэбень мае альпійскі рэльеф; 24 вяршыні ўзнімаюцца вышэй за 6000 м. Укрыты вечнымі снягамі, шмат ледавікоў (агульная пл. 660 км²), у т. л. буйныя — Гарма, Федчанкі, Язгулемскі і інш.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
шасцёркаж., в разн. знач. шестёрка;
напіса́ць ~ку — написа́ть шестёрку;
па гэ́тым маршру́це хо́дзіць трамва́й ш. — по э́тому маршру́ту хо́дит трамва́й шестёрка;
ш. пік — карт. шестёрка пик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пазі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.
1. Быць натурай для фатографа або мастака. Сам Пік, як звар’яцелы, бегае па гораду па нейкіх справах: афармляе дакументы.., пазіруе фатографам і дае інтэрв’ю.Быкаў.[Ісак:] — Мне хочацца намаляваць вас. Можа вы згодзіцеся пазіраваць мне?Асіпенка.
2. Прымаць позу (у 2 знач.), рысавацца. Васіль і зайздросціў Шышкову за ўменне так добра, дакладна расказваць і ў думках дакараў за тое, што ён яўна крыху пазіруе.Шамякін.[Ала] крыху пазіруе, каб даць .. [Васілю Пятровічу] магчымасць паглядзець на сябе бяссільную.Карпаў.
[Фр. poser.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
spire
I[spaɪr]1.
n.
1) сьпіча́к -а́m.; шпіль -я m. (ве́жы, хво́і)
2) пік -а m.
2.
v.i.
вы́сіцца, уздыма́цца ўго́ру
II[spaɪr]
n.
скру́так -ка m., сьпіра́ль f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Pik
I
n -s, -s карт. ві́ны, пі́кі
~ ist Trumpf — пі́кі [ві́ны] ко́зыры
II
m -s, -e i -s пік (гары)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
wyż, ~u
м.
1.геагр. узвышша;
2.мет. антыцыклон;
wyż barometryczny — бараметрычны максімум;
wyż demograficzny — дэмаграфічны пік
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Пы́каць ’пукаць губамі, курыць люльку, запінацца пры размове ці чытанні’ (Нас., Шат., Гарэц., Др.-Падб., Варл.), ’гаварыць невыразна, неразборліва’ (ТСБМ, Ян., Сл. ПЗБ), ’марудна рабіць’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ), пы́кнуць ’пікнуць’ (Яруш.), пык, пык‑мык — імітуе шамканне губамі, заіканне, курэнне (Нас.; мсцісл., Нар. лекс., Растарг.), пэк‑мэк ’тс’ (драг., Лучыц-Федарэц, вусн. паведамл.), пыкі ’ціхая, патайная размова’ (Нас.), пыклі́вы, пуклі́вы ’марудны’ (паст., в.-дзв., рас., Сл. ПЗБ). Гукапераймальнае, сюды ж пік ’становішча таго, хто хацеў апраўдацца, але раптам змоўк’ (Нас.), пі́кавы, пы́кавы ’заіка’ (пін., кам., З нар. сл.).