противоре́чие ср.

1. супярэ́чнасць, -ці ж.;

вну́треннее противоре́чие уну́траная супярэ́чнасць;

2. (возражение) пярэ́чанне, -ння ср.;

он не те́рпит противоре́чий ён не выно́сіць пярэ́чанняў;

дух противоре́чия дух пярэ́чання;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пратэ́ст

(ням. Protest, ад лац. protestari = публічна заяўляць)

1) рашучае пярэчанне супраць чаго-н. (напр. выказаць п.);

2) заява аб нязгодзе з якім-н. рашэннем (напр. п. пракурора).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Wíderspruch

m -(e)s, -sprüche

1) супярэ́чнасць

ein krásser [schárfer] ~ — рэ́зкая супярэ́чнасць

in ~ mit etw. (D) stéhen* [sein*] — супярэ́чыць чаму́-н., быць у супярэ́чнасці з чым-н.

2) пярэ́чанне

erhébt sich ~? — пярэ́чанняў няма́?

~ erfáhren* — сустрэ́ць пярэ́чанне

óhne ~ — бясспрэ́чна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

sustain [səˈsteɪn] v.

1. падпіра́ць, падтры́мліваць, падмацо́ўваць; надава́ць сі́лы;

sustain smb.’s hopes падтры́мліваць у кім-н. надзе́і;

sustain a conversation падтры́мліваць размо́ву;

sustain life падтры́мліваць жыццё

2. fml вытры́мліваць, перано́сіць;

sustain a loss перане́сці стра́ту

3. law пацвярджа́ць;

Objection sustained! Пярэчанне пацверджана!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zastrzeżenie

zastrzeże|nie

н.

1. агаворка; перадумова;

bez ~ń — без агаворак;

2. пярэчанне;

nie mam żadnych ~ń — y мяне няма пярэчанняў; я не пярэчу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Перакара́цца ’ўпікаць, дакараць; перакідвацца жартамі’ (Др.-Падб.), перакара́ць ’гаварыць наперакор; назаляць’ (Нас.), перакор ’перакорлівасць’ (Др.-Падб., Яруш.), перако́ра ’наперакор’ (Нас.), укр. переко́рюватися ’спрачацца, узаемна дакараць’, перекір(очка) ’пярэчанне’, перекі́рливий ’які пярэчыць’, рус. переко́р ’усё, што робіцца на злосць; дакор, ганьбаванне’, перекора ’спрэчкі, сваркі’, перекораться ’сварыцца’, польск. przekora, przekór ’упартасць, свавольнасць; жарты’, н.-луж. pśekora ’ўпартасць; спрэчкі, сварка’, в.-луж. překora ’спрэчка, сутыкненне’, překorić so ’пасварыцца’, чэш. příkoří, валаш. na překor ’рабіць наперакор’, славац. priekor, robiť priekory ’тс’, славен. prekȍr ’сварка’, серб.-харв. prijèkor ’дакор, папрок, упікі’, макед. прекор ’тс’ < прасл. *per‑koriti > per‑korь. Да пера- і карыць 2 (гл.) (Фасмер, 2, 320; Шустар-Шэўц, 1172; Бязлай, 3, 111).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

супярэ́чнасць ж. Wíderspruch m -(e)s, -sprüche; Wíderrede f -, -n (пярэчанне);

заблы́тацца ў супярэ́чнасцях sich in Wídersprüche verwíckeln;

супярэ́чнасць памі́ж сло́вам і спра́вай der Wíderspruch zwíschen Réden und Hándeln;

по́ўны супярэ́чнасцяў wíderspruchsvoll;

без супярэ́чнасцяў wíderspruchslos; óhne Wíderreden, óhne Wídersprüche

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ábwehren

vt

1) прадухіля́ць

2) адхіля́ць

3) адхіля́ць

ein Únglück ~ — адхіля́ць небяспе́ку; адмаўля́цца (ад чаго-н.)

éinen Éinwand ~ — адхіля́ць пя́рэчанне; адбіва́ць (напад)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

рэ́пліка

(фр. réplique, ад лац. replicare = паварочваць назад, адбіваць)

1) кароткая заўвага, пярэчанне, адказ, выкрык з месца на сходзе;

2) адказ на словы субяседніка ў сцэнічным дыялогу, а таксама канец фразы, апошнія словы адной дзеючай асобы, непасрэдна за якой гаворыць другая;

3) паўтарэнне музычнай фразы іншым голасам або ў іншай танальнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пратэ́ст, ‑у, М ‑сце, м.

1. Рашучае пярэчанне супраць чаго‑н., заява аб нязгодзе з чым‑н., аб нежаданні чаго‑н. Сваім удзелам у жалобным шэсці людзі дэманстравалі пратэст супраць паліцэйскага гвалту. У. Калеснік. Спроба бацькі забраць яго з рук Максіма сустрэла рашучы пратэст хлопчыка. Шамякін. Слухаючы разважанні старога Скуратовіча, Кандрат Назарэўскі не можа скрыць свайго абурэння і пратэсту. Барсток.

2. Афіцыйнае выказванне нязгоды з якім‑н. рашэннем, пастановай. Пратэст пракурора. // Спец. Афіцыйнае пацвярджэнне факта нявыплаты ў тэрмін па вэксалі, якое дае трымальніку апратэставанага вэксаля перавагі пры сыскванні доўгу. // Спец. Афіцыйная заява капітана марскога судна, якая пратакаліруе факт аварый судна або псавання грузу. Марскі пратэст.

[Ад лац. protestor — публічна даказваю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)