бры́дзіць несов.

1. обл. (искажать вид) безобра́зить, уро́довать;

гэ́та прычо́ска б. твой твар — эта причёска безобра́зит (уро́дует) твоё лицо́;

2. па́чкать, грязни́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

fiok

м. жарт. часцей мн.~i — кудзер, локан, вычварная прычоска

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

afro

нескл. у афрыканскім стылі;

włosy (fryzura) afro — валасы (прычоска) у афрыканскім стылі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

начо́с, ‑у, м.

1. Спец. Доўгі ворс на тканінах і трыкатажных вырабах.

2. Разм. Валасы ў прычосцы, начасаныя на лоб, вушы, скроні. Ад ранейшага гарнітура астаўся адзін капялюш; як заўжды ссунуты на патыліцу, ён адкрываў шышкаваты лоб пад кароткім начосам чорнага густога чуба. Карамазаў. // Прычоска ў выглядзе пышна ўзбітых валасоў. Даўгалыгі юнак цягне ў ваду сваю сяброўку ў зграбным сінім купальніку, дзяўчына прытворна ўпіраецца, пры гэтым не забывае ўсё ж схаваць пад гумавай шапачкай дарагі пышны начос. Лось.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rozdziałek

rozdział|ek

м.

1. невялікі раздзел (глава);

2. прабор;

uczesanie z ~kiem — прычоска з праборам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Макацёр, макоцер, макаце́р, макацёрт, макоцёр, мыкацёр, макацёрчык ’гліняная пасудзіна, у якой звычайна труць мак, ільняное і канаплянае семя, збіраюць смятану, пякуць бабку’ (ТСБМ, Грыг., Юрч., Мал., Мядзв., Жд. 1, Нас., Касп., Бяльк., Растарг., нараўл., Арх. IV, Бір. Дзярж.; Нар. сл.; З нар. сл., Сл. ПЗБ, Ян., ТС). Укр. макотерть ’тс’. Прасл. makotьrtь, makoterъ (Трубачоў, Ремесл. терм., 259–260). Гл. яшчэ макатра́. Мядзведскі памылкова ад мука і тереть. Да мак (гл.). Сюды ж макацёр ’нязграбная прычоска, якая робіць галаву падобнай на макацёр’ (Жд. 1, Некр.), укр. макоти́ря ’нізка падстрыжаная галава’, а таксама ветк., карм. макацёрчык ’гаршчок з вушкамі’ (Мат. Гом.), рэч. макацёрачкі ’спарыш’ (Мат. Гом.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гла́дкі, ‑ая, ‑ае; ‑дак, ‑дка.

1. Роўны, без упадзін і выступаў. Гладкі асфальт. Гладкая пляцоўка. □ Аэрадром займаў вялізнае гладкае поле. Бядуля. Калёсы .. затарабанілі па роўнай гладкай дарозе. Скрыган. // Не шурпаты, слізкі, прыемны на дотык. Гладкае шкло. Гладкая папера. // Прамы, не завіты (пра валасы). Гладкая прычоска.

2. перан. Складны, плаўны, лёгкі для разумення (пра мову, верш, думкі і пад.). Суседкі слухалі, слёзы выціралі і дзівіліся, адкуль такі гладкі язык у заўсёды маўклівай Аўдоцця. Бядуля.

3. Разм. Сыты, адкормлены. Рыхтуючыся да суровай зімы, .. [мядзведзіца] зрабілася тлустай і гладкай. В. Вольскі. У сваёй маткі ўсе дзеткі гладкі. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мудраге́лісты разг.

1. мудрёный, замыслова́тый; хи́трый;

мы не разуме́лі яго́ ~тай мо́вы — мы не понима́ли его́ мудрёного языка́;

~тая прычо́ска — замыслова́тая причёска;

2. причу́дливый, зате́йливый; вы́чурный;

м. ўзор — зате́йливый (причу́дливый) узо́р;

~тая ра́мка люстэ́рка — вы́чурная ра́мка зе́ркала

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заві́ўка ж

1. (дзеянне) Wéllen n -s; Ondulíerung f -, -en;

2. (прычоска):

хало́дная заві́ўка Wásserwelle f -, -n;

гара́чая заві́ўка Héißwelle f;

хімі́чная заві́ўка Káltwelle f;

шасціме́сячная заві́ўка Dáuerwelle f;

зрабі́ць сабе́ заві́ўку sich ondulíeren (lássen* – у цырульніка)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

kok

I

1. м. кукла (прычоска);

włosy upięte w kok — скручаныя ў куклу валасы;

2. голуб

II м. мар.

кок

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)