mústergültig, músterhaft

a узо́рны, які́ бярэ́цца за пры́клад

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

павуча́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які можа навучыць чаму‑н., можа быць выкарыстаны як прыклад. Павучальны ўрок гісторыі. Павучальныя вынікі. □ Шмат яшчэ цікавага і павучальнага расказаў .. [стары] у гэты вечар. Ляўданскі. Жыццё Леніна — павучальны прыклад для моладзі. «Полымя».

2. Які ўтрымлівае ў сабе павучанне, мае характар павучання. Павучальная гутарка. □ Я. Купала пісаў і павучальныя байкі, у якіх высмейваў паасобныя недахопы, уласцівыя людзям. Казека. // Які бывае звычайна пры павучанні. Спакойны павучальны лад гаворкі Шкробата распякаў Насціну ганарыстасць. Мележ. Іван усміхаўся, адчуўшы павучальны тон сваіх слоў. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́дзвіг, ‑у, м.

Гераічны, самаадданы ўчынак; важнае па свайму значэнню дзеянне. Працоўны подзвіг. □ Хто не разумее гэтых пачуццяў моладзі — змагацца, ісці на подзвігі, рызыкаваць жыццём?.. Васілевіч. Жыццё Веры Харужай — гэта подзвіг, яркі прыклад служэння Айчыне. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gorszyć się

незак.

1. браць кепскі прыклад;

2. абурацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

model​1 [ˈmɒdl] n.

1. мадэ́ль;

a working model мадэ́ль, яка́я дзе́йнічае

2. узо́р, пры́клад

3. нату́ршчык; нату́ршчыца

4. манеке́ншчык; манеке́ншчыца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

quintessence [kwɪnˈtesns] n. fml

1. квінтэсе́нцыя, су́тнасць

2. даскана́ласць;

John is the quintessence of good manners. Джон – гэта прыклад добрага густу.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Múster

n -s, -

1) узо́р, пры́клад

nach ~ — па пры́кладу

j-n als ~ hínstellen — ста́віць каго́-н. у пры́клад

sich (D) ein ~ an j-m néhmen* — браць пры́клад з каго́-н.

2) узо́р (упрыгожанне)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

асабі́сты, -ая, -ае.

1. Які належыць, уласцівы якой-н. асобе, прызначаны для абслугі якой-н. асобы.

Асабістая бібліятэка.

Асабістая думка.

2. Які датычыцца якой-н. асобы, закранае яе інтарэсы, накіраваны на якую-н. асобу, звязаны з прыватным, сямейным жыццём.

Асабістая крыўда.

Асабістае шчасце.

Спалучэнне асабістага (наз.) з грамадскім.

3. Які ажыццяўляецца якой-н. асобай, зыходзіць ад якой-н. асобы.

А. прыклад.

Асабістая ініцыятыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

náchleben

vi (D) жыць, беручы́ пры́клад (з каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

◎ Напочат (напочет) ’па прыкладу, па ўзору, падобна да’ (Нас.). Да почат ’прыклад, узор, падабенства’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)