отве́рженный

1. (угнетённый) занядба́ны, адры́нуты; прыгне́чаны;

2. (отклонённый) уст. адхі́лены, адкі́нуты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уще́рблённый прил.

1. прыці́снуты, прыгне́чаны; (обиженный) пакры́ўджаны;

2. см. уще́рбный​ 1;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

przybity

1. прыбіты;

2. прыгнечаны; заклапочаны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

złamany

1. зламаны;

2. прыгнечаны; засмучаны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

depressed [dɪˈprest] adj. прыгне́чаны; засму́чаны, засмучо́ны;

a depressed area раён, які́ пакутуе ад беспрацо́ўя і бе́днасці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

уні́жаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад унізіць.

2. у знач. прым. Такі, якога ўнізілі, зганьбілі; прыгнечаны горам, бядою.

3. у знач. прым. Які выражае ўніжэнне, сведчыць аб уніжэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dejected

[dɪˈdʒektɪd]

adj.

прыгне́чаны, су́мны; прыбі́ты (го́рам); абезнадзе́ены

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

oppressed

[əˈprest]

adj.

пад уці́скам, пад прыгнётам, прыгне́чаны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Пані́клы ’схілены, прыгнуты; прыгнечаны, замучаны’ (ТСБМ), пані́клы, пані́клівы ’блізарукі’ (Сл. ПЗБ, Мат. Гом.), поні́клы ’блізарукі; упарты’ (ТС). Ад панікнуць < нікнуць (гл.) з суф. ‑л‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zgaszony

1. пагашаны;

2. перан. сумны; прыгнечаны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)