Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
кансерва́тар
(лац. conservator = ахавальнік)
1) чалавек старых, аджыўшых поглядаў, праціўнік новага, прагрэсіўнага;
2) член кансерватыўнай партыі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Gégner
m -s, -
1) праці́ўнік; во́раг
2) апане́нт
3) спарт.праці́ўнік, сапе́рнік
den ~ bínden* — блакі́раваць праці́ўніка
den ~ rémpeln — штурха́ць сапе́рніка
den ~ úmgehen* — абыйсці́ [абве́сці] праці́ўніка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Супаста́т старое ’вораг, непрыяцель’, лаянк. ’разбойны, злачынец, ліхадзей’ (ТСБМ), ’упарты чалавек’ (чэрв., Жд. 2), ’тс’, ’варожы воін’ (Бяльк.), ’супраціўнік, нягоднік’ (Рам. 1; рас., Сл. ПЗБ), супуста́тка, лаянк. Укр., рус.супоста́т, ст.-рус.супостатъ ’праціўнік; д’ябал’, ст.-слав.сѫпостатъ ’вораг, непрыяцель, праціўнік’. З *sǫ‑po‑statъ, дзе *sǫ‑ і *po‑ прыстаўкі; *‑statъ утворана з суф. *‑tъ ад *stati, *stanǫ ’стаць’, гл. Слаўскі, SP, 2, 37; ESJSt, 14. 863 (< *sъ‑po‑stati ’паставіць аднаго супраць другога’); параўноўваюць з літ.stótas ’той, які пастаўлены’, авест.stāta ’той, які стаіць’, лац.praestātus ’пастаўлены’; гл. Траўтман, 283; Мее, 302; Фасмер, 3, 805. Паводле Львова (Этимология–1972, 112–113), дакладная калька грэч.ύπ‑εν‑αντίος < ύπο‑ ’з’, έν‑ ’перад, па’, ‑άντίος ’той, які знаходзіцца насупраць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сби́тыйприч., прил. збі́ты, мног. пазбіва́ны;
проти́вник сбит с пози́циипраці́ўнік збі́ты з пазі́цыі;
сби́тые каблуки́ збі́тыя (пазбіва́ныя) абца́сы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сатана́
(гр. satan, ад ст.-яўр. satan = праціўнік)
злы дух у некаторых рэлігіях, які супрацьстаіць богу; д’ябал.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
анты́хрыст, ‑а, М ‑сце, м.
1. Паводле вучэння хрысціянскай царквы галоўны праціўнік Хрыста. [Пятрусь:] — Залатыя рукі [у сына]! Ды што ж без галавы. Талстога знайшоў, антыхрыста. Адрокся ад царквы святое, ад бога, ад роду, ад бацькоў.Брыль.
2.Разм. Ужываецца як лаянкавае слова.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кансерва́тар, ‑а, м.
1. Чалавек кансерватыўных поглядаў, праціўнік новага, прагрэсіўнага. Можна было падумаць, што Булай па натуры быў кансерватарам, перакананым прыхільнікам штурм[аўшчыны] ў канцы месяца і, наогул, працаваў па-старому.Шыцік.
2. У Вялікабрытаніі — член кансерватыўнай партыі. Кансерватары і лібералы.
[Ад лац. conservator — ахавальнік.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разгро́млены
1. (праціўнікі г. д.) zerschméttert, verníchtet, aufs Haupt geschlágen;
2. (раскрытыкаваны) im Grund und Bóden kritisíert
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
анты́хрыст
(гр. Antichristos)
1) галоўны праціўнік Хрыста, які павінен з’явіцца перад канцом свету;
2) перан. злы, непачцівы чалавек.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)