◎ Прэ́йсце ’пераход, праход’ (Нас., Байк. і Некр.). З польск. przejście ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нязру́чны, -ая, -ае.

1. Пазбаўлены зручнасці ў карыстанні; дрэнна прыстасаваны для чаго-н.

Нязручнае месца.

Вузкі н. праход.

2. Які не садзейнічае поспеху, непрыдатны для дасягнення жаданых вынікаў.

Н. момант.

3. Няёмкі ў якіх-н. адносінах, які абцяжарвае працу (пра інструмент, работу і пад.).

Н. гэблік.

|| наз. нязру́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шчы́ліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж.

1. Вузкая прадаўгаватая адтуліна.

Шчыліны ў асфальце.

Глядзельная ш.

2. Сховішча ад асколкаў снарада, бомб у выглядзе траншэі.

Схавацца ў шчыліну.

○

Галасавая шчы́ліна — праход паміж галасавымі звязкамі.

|| памянш. шчы́лінка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (да 1 знач.).

|| прым. шчы́лінны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

анілі́нкцыя

(ад лац. anus = задні праход + lingere = лізаць)

тое, што і анілінгус.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

gangway

[ˈgæŋweɪ]

n.

1) прахо́д -у m. (паміж рада́мі)

2)

а) увахо́д з тра́па

б) схо́дня f.

в) прахо́д на караблі́

3) Brit. папярэ́чны прахо́д, які́ падзяля́е пала́ту абшчы́наў на дзьве ча́сткі

4) штрэк -у m. (у капа́льні)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Dúrchlass

m -es, -lässe

1) ву́зкі прахо́д [туне́ль]

2) рэ́шата

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

archway

[ˈɑ:rtʃweɪ]

n.

1) прахо́д пад а́ркай

2) а́рка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

эстака́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -ка́д, ж.

1. Збудаванне ў выглядзе моста для падняцця шляхоў зносін над паверхняй зямлі, над вадой, якое дазваляе праезд або праход пад ім, а таксама збудаванне ўвогуле для падняцця дарогі на некаторую вышыню.

2. Падводная загарода з паляў (спец.).

|| прым. эстака́дны, -ая, -ае.

Э. праезд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пярэ́смык, ‑а, м.

Абл. Вузкая паласа чаго‑н. або праход паміж двума масівамі лесу, балота. А тут, як дзе на воўчай гаці, Як на пярэсмыках якіх, Цябе трывожыць кожны міг. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапо́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Тонкая плёнка, якая з’яўляецца перагародкай ці абалонкай у жывым арганізме. Плавальная перапонка.

•••

Барабанная перапонка — перапонка, якая аддзяляе знешні слыхавы праход ад сярэдняга вуха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)