прара́н, ‑а, м.

Спец. Праход, пакінуты ў плаціне да поўнага перакрыцця ракі. Прыціснутая перамычкай да левага берага, ляцела Ангара скрозь вузкі праран. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Láufgang

m -(e)s, -gänge прахо́д, калідо́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

gangway [ˈgæŋweɪ] n.

1. схо́ды, схо́дкі, трап

2. BrE прахо́д (паміж двума радамі крэслаў у тэатры, аўтобусе, цягніку)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дыма́р, ‑а, м.

Прылада для акурвання пчол дымам. [Міхалка] рассунуў рамкі, каб быў вольны праход пчолам, насыпаў у дымар гнілушак і падпаліў іх, надзеў сетку. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Gásse

f -, -n заву́лак; ву́лічка; ву́зкі прахо́д

blínde ~ — тупі́к

hóhle ~ — лагчы́на, цясні́на

éine ~ bílden — рабі́ць прахо́д, выстро́йвацца шпале́рамі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Спра́га 1 ‘праход у агароджы’, ‘жэрдка, якой закрываюць праход у агароджы’ (Варл., Сл. ПЗБ), про́га ‘праход у агароджы’ (полац., Нар. лекс.), ст.-бел. спро(к)га ‘тс’ (Яблонскіс). З літ. spragà, дыял. pragà ‘праход, прахон, пралом, шчыліна’ (гл. Лаўчутэ, Балтизмы, 50).

Спра́га 2 ‘смага’ (Арх. Федар., Ласт.). Дэвербатыў ад спрагці́ ‘падсмажыць’ (Сл. нар. фраз.), параўн. выраз kab ciebie spraha sprahła! (Федар. 4), гл. прагці. Іншы выраз каб ты спрогся! (пракляцце), што да спро́гчыся ‘здохнуць’ (Сцяцко Сл.), відаць, звязаны з літ. sprogti ‘здыхаць’, гл. таксама апрэгчыся.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

заста́віць¹, -та́ўлю, -та́віш, -та́віць; -та́ўлены; зак.

1. што чым. Ставячы што-н., заняць усю плошчу.

З. паліцу кнігамі.

2. што чым. Загарадзіць чым-н.

З. праход шафай.

3. што за што. Паставіць, змясціць што-н. за што-н.

З. ложак за шырму.

|| незак. застаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прале́зці, -зу, -зеш, -зе; -ле́зь; зак.

1. Улазячы, прасоўваючыся, з цяжкасцю пранікнуць куды-н.

П. цераз вузкі праход.

2. перан. Абманам і хітрасцю пранікнуць куды-н., дабіцца добрага, выгаднага становішча (разм.).

П. ў высокія чыны.

3. Улезці, прасунуцца.

Шафа тут не пралезе.

|| незак. прала́зіць, -а́жу, -а́зіш, -а́зіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пату́пацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Патаптацца, патупаць. [Корзун] няёмка патупаўся, засланяючы праход. Шыцік. — Значыць, заўтра вас не чакаць? — Антон патупаўся на месцы, кашлянуў у кулак. Сіняўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгаро́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Разгароджанае месца ў плоце, праход. [Настаўнік:] — Залажу пайду разгародку ў плоце, баюся, каб гусі капусты не папсавалі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)