avid [ˈævɪd] adj. прагаві́ты, пра́гны; заўзя́ты;

an avid reader/collector заўзя́ты чыта́ч/калекцыяне́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аві́днасць

(ад лац. avidus = прагны)

уласцівасць антыгенаў i антыцел, якая вызначае трываласць звязвання камплементарных участкаў іх малекул.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

АВІ́ДНАСЦЬ

(ад лац. avidus прагны),

уласцівасць антыгенаў і антыцел, якая вызначае энергію звязвання камплементарных участкаў іх малекул; асн. характарыстыка імунных сываратак. Праяўляецца ў трываласці створаных комплексаў антыгенаў-антыцел. Авіднасць імуннай сывараткі залежыць ад спецыфічнасці антыцел, якія ёсць у ёй. Гл. таксама Камплементарнасць.

т. 1, с. 63

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

voracious

[vəˈreɪʃəs]

adj.

пражэ́рлівы, пра́гны да е́жы; ненае́дны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

żarłoczny

1. пражэрлівы;

2. прагны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Лакчы́вы ’прагны да яды’ (шальч., Сл. паўн.-зах.), як і ўкр. лапчивий, лапшивий ’хцівы, прагны, пажадлівы’, запазычана з польск. łapczywy, łapciwy ’тс’ Ctapczyć ’хціва хапаць’ < выклічнік lap© lapsi (Слаўскі, 4, 471).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

żądny

czego прагны да чаго;

żądny władzy — уладалюбівы;

żądny zaszczytów — прагны да пашаны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

insatiable [ɪnˈseɪʃəbl] adj. ненасы́тны; пра́гны;

insatiable appetite ненасы́тны апеты́т;

insatiable desire няўто́льнае жада́нне, пра́га

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hungry

[ˈhʌŋgri]

adj.

1) гало́дны

2) бе́дны, мізэ́рны, скупы́

3) пра́гны

hungry for books — пра́гны да кніг

4) неўраджа́йны (пра гле́бу)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Лапчы́вы ’прагны, прагавіты да яды, піцця’ (лун., Шатал.; лід., Сл. паўн.-зах.), ’зайздросны’ (Там жа), шальч. лахчывы ’прагны’, лапшывы ’тс’ (Сл. паўн.-зах., Жд. 1), ’зайздросны’ (КЭС, лаг.). Зах.-укр. лапчивий, лапшивий ’лоўкі, рахманы, умелы’, рус. лапчивость ’разгубленасць’ адрозніваюцца сваёй семантыкай ад бел. лексемы, якая запазычана з польск. łapczywy ’хцівы, прагны, сквапны’ < łapczyć ’прагна хапаць’, ’прагнуць’ < выклічнік łap© lapsi (Слаўскі, 4, 471).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)