тэлефанізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што.

Правесці (праводзіць) тэлефанізацыю, забяспечыць (забяспечваць) тэлефонам.

|| наз. тэлефаніза́цыя, -і, ж.

Т. новага мікрараёна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

корота́ть несов., разг. ба́віць, прабаўля́ць, право́дзіць;

◊

век корота́ть век векава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

дозна́ние юр. дазна́нне, -ння ср.;

производи́ть дозна́ние право́дзіць (рабі́ць) дазна́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

дэгаза́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Апарат для дэгазацыі.

2. Асоба, якая праводзіць дэгазацыю.

3. Сродак, рэчыва для дэгазацыі.

|| прым. дэгаза́тарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

аквана́ўт, -а, М -ўце, мн. -ы, -аў, м.

Даследчык мора, які праводзіць назіранні пад вадой.

|| ж. аквана́ўтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

эксперыментава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак., над кім-чым або з кім-чым.

Праводзіць эксперыменты.

Э. з марскімі свінкамі.

|| наз. эксперыментава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

право́дзіцца, ‑дзіцца; незак.

Зал. да праводзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

reshuffle​2 [ˌri:ˈʃʌfl] v. право́дзіць перастано́ўку (ва ўрадзе)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

odprowadzać

незак. адводзіць, праводзіць;

odprowadzać kogo na dworzec — праводзіць каго на вакзал;

odprowadzać kogo wzrokiem — праводзіць каго позіркам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

каланіза́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Той, хто праводзіць палітыку каланіялізму.

2. Той, хто засяляе пустуючыя землі; пасяленец, каланіст (уст.).

|| прым. каланіза́тарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)